Artýk dalýmda kuþlar uçmuyor
Yapraklara rüzgârlar esmiyor
Çaresiz nefesler kederleniyor
Seninle ebetleþiyor güçleniyor

Sen ki varlýðýn sebebi deðeri
Evvelin asudeliðinde kýdemli
Gel artýk beri ver o pak elini
Kime ne demeli aþk bilinmeli

Diyarlar ne kadarda mahzun
Toprak kokusunu alan suyun
Zavallý meleþen her koyunun
Semadan nazar eden bulutun

Güneþ ki ne erken ne de geç
Sen elbette hakikat için nöbet
Gün içinde cefalara bir sabret
Himmet içinde niyaz ile þükret

Gittiler biçare içinde nefestiler
Hevesler ki merak içindeydiler
Geldiði gibi ümittiler gidecekler
Ne olduðunu mutlak bilecekler

Niye hilal her vakit nazar eder
Yýldýzlar içinde meþk-i asudeler
Ne derlerden beri olan erenler
Ne söylediler kim için giderler

Aþk o kadar aziz bir kuvvetti
O cezbeden evvelin nefesiydi
Kim bilirdi tefekkür kim içindi
Âdemi muhakkak can þerefti