Sevginin bulunmadýðý yerde us da arama. -Dostoyevski |
|
||||||||||
|
Uzun zamandýr tatmamýþtý ayrýlýðý. Hayatý onu olabilecek en erken zamanda öyle bir incitmiþti ki ayrýlýk nedir kimse onun kadar iyi bilemezdi. Henüz ilkokul üçüncü sýnýfa giderken annesi gelip de “Akþam geldiðinde beni göremeyeceksin oðlum.” dediðinde çok da bir þey anlayamayan o küçük çocuk daha sonra bu cümleye anlam kazandýracak çok deneyim kazanmýþtý. Öyle ki görenler o küçücük bedenden bu kadar gözyaþýnýn nasýl olup da çýktýðýný anlayamayarak ansýzýn derin bir acýma duygusuna bürünüyorlar, gözyaþlarýný tutamýyorlardý. Þimdi bu yolda yürürken geçen her birkaç saniye hayatýnýn koca bir bölümünün gözlerinin önünden akýp geçmesine sebep oluyordu. O kadar çok yanmýþtý ki caný, öyle çok aðlamýþtý ki daha o küçücük bedendeyken, bugün büyüdüðü için þanslý saymak istiyordu kendini. Bugün annesine vedalarýnda içi parçalanmýyor deðildi belki ama gözyaþlarýna sahip çýkabiliyor ve o çocukça beyaz bakan gözlerinden uzaklaþmýþ halde hayata hak ettiði derecede siyah bakabiliyordu. Her seferinde istemsizce hayata karþý bir intikam yemini ediyor ve o ayrýlýklarý kendinden koparýp atmak için durmadan kendisiyle konuþuyordu. Hatýrlýyordu da bebekliðiyle baþlayan burun tutma huyu o günlerde annesinden bir parça kalsýn diye gözlük camýna annesinin burnunu deðdirme huyuna dönüþmüþtü. Evet, ayrýlýrken bunu yapar ve bir de “Kaç gün sonra görüþeceðiz anne?” diyerek hýçkýrýklar içinde derin bir matematiksel hesaba koyulurdu. Atmýþ ile doksan gün arasýnda bir cevabý olurdu bu sorunun en az. Bu da hýçkýrýklar içinde aðlayýþýna daha da derin bir boyut katardý. Þimdi hafif hafif gülümsüyordu. “Gözlük camlarýma annemin burnunu deðdirip gözlüðümü hiç temizlememek hý?” diye iç geçirdi. Ayrýlýklarýn hepsi birdi. Farklý olsa da olaylar, ayrýlýklar birdi. Verdikleri acýnýn boyutu farklý olsa da miktarý hep birdi. Ýntikam yeminini hatýrlýyor ve canýnýn yanmasýna sebep oluyordu. Büyüdüm diye kendini þanslý sayarken, mutluluðu buldum; tuttum yeminimi derken bir kez daha sarsýlmýþtý bugün. Caný yine acýyordu. Bu kez de baðlý olduðu birinden kopmak hak etmediði derin acýlarýn, yaralarýn üzerine tuz gibi gelmiþti. Ýki olayý birbiriyle sýký sýký baðdaþtýrýyor, her ikisinden sürekli bir diðerini çýkartýyor ve çektiði eþsiz acýyla gücünü kaybediyor, gözleri kararýyordu. Biraz da onu inciten iki gün arasýnda uçurumlar kadar fark olabilmesi oluyordu. Daha öncesini hatýrlýyordu bugünkü her yaralayýcý olayýn karþýlýðýnda. Anýlarýný… Bu da onun daha da bitkinleþmesine sebep olup sendelemesine yol açýyordu. Gözleri önünde aðlarken, annesi güçlü durmaya çalýþýp o daha uzaklaþmaya baþladýðý an ciddi bir þekilde aðlardý. Bugünse çok sevdiði biri yüzünden aðlarken o çok sevdiði biri defol diye baðýrmýþtý. Sonra olduðu yerde durup þöyle derin bir nefes aldý, titredi ve tekrar yürümeye çalýþtý. Þüphesiz ki kimse hiçbir þeyi hak etmemiþti. Hangisinin sorumlusu kimdi ki sitem edilebilsin? Yaþanmýþtý, yaþanmýþtý ve sonucunda ortada var olan tek þey yine baþka bir yolda hatýrlanacak acý anýlar olmuþtu. Ýntikam yemini etmedi. Az daha yürüyüp evine girdi. Mehmet Cem UYSAL
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Mehmet Cem UYSAL, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |