Bir deniz kýyýsýnda, serin bir akþam üstü… O bilinmeyen koynuna sermiþsem kurumuþ güllerimi hata mý ettim yar… Hiçbir taným tanýmlayamazken aþký; tenimdeki gül kurusu yapraklar sevdamýn tek tanýðý. Unutma sonbaharým ben, nam-ý diðer hüzün. Sevdam bir kuru yaprak gibi sürükleniyor, duyuyorum ama kýpýrdayamýyorum, kaçmasýndan korkuyorum. Tükenirken umutlar; saçlarým rüzgar, bakýþlarým ateþ olur da, bir tek adýn kalýr dudaklarýmýn arasýnda… Ellerim elveda olmadan umutlarýný borç verir misin bana sevgili ?

     Sensizliðim yetmez gibi kafiyelerimi de aldýn gittin. Can çekiþmede ýssýz kaldý boynu bükük kaygýlý þiirlerim. Çaresiz günlerde, umutla düþünen þiirlerini izleyeceðim. Karþýma çýkan her mýsraný kýrýp ben arayacaðým içinde. Kendimi bulamadýðým her dize mahzun bir þekilde göðsüne yaslayacak baþýný. Sýð bir denizde boðulacak kaleminin ucundaki derin anlamlarýn. Geçmeyecek zaman yar, ýþýk ýþýk gözlerim hiç deðiþmeyecek.

     Belalý konularý olacak þiirlerimin. Býkmadan, usanmadan aþkýn kaygan duvarlarýna týrmanmaya çalýþacak dizelerim. Düþtükçe aþký üfleyeceðim ruhuma. Býrakmayacaðým. Býrakamayacaðým. Hayatý sevgiyle yorumlarken; serinlik yaðacak yýldýzlarýma, göðe bakan çocuklarýmýz olacak her mýsra sevgili.

     Ayrýlýða okunan þiirleri getirme yol ayrýmýna. Ellerinde çiçekler, dilinde sevdalý türküler olmalý. Sen bir deli mavisin güneþin denizinde. Bense çiçeksiz türküsüz karanlýk bir gece. Var mý gönül derdime bir çare. Býrakalým bu konuyu sevgili, yol ayrýmýndan baþka konuþacak konu mu kalmadý… Ýyisi mi sen bir sürü anahtar getir yanýnda. Güzel bir öykünün, denizin, yaðmurun, güzel düþlerin, þarkýlarýn, güneþli bir havanýn anahtarýný getir, tadý damaðýmda kalacak sohbetinle.

     Hasretlerden þikayet etme yar, dinle. Nasýl feryat ediyor kalp çýðlýklarýný dinle sýrlarýmýn. Þarkýlar anlatsýn sevdayý, dinle. Her mýzrap vuruþum ateþtir, her notada alev düþer þarkýlarýn içine dinle. Az sonra akþama dönüþecek gün, uzayacak zaman umutsuzluklara. O siyah gemilerin güvertesinde bu boþ kýyýlardan gideceðim. Çocukluðumun rüzgarýný ve zamansýz düþlerimi yanýma alýp biraz kýrgýn, biraz yorgun, biraz suskun gideceðim buralardan.

     Yýllardýr beni bekleyen kara bir sevgilim var ufuklarda. Ýçimde bir belirsizlik, gidiyorum. Ona kavuþmanýn sevinciyle ölüm denen yaþama biçimine dalacaðým. Ak ellerimin kýnasý yüreðimin sevdasý yar, gülümseyiþim vuracak yüzüne o an, kelimeler yetersiz kalýrken özlemlerimize gamzelerimde dindir yalnýzlýðý.

“Ölüme gülümserken varlýðým, yüreðini sürmelisin gönlüme
Ýmkansýzlýðýn kanarken içimde, gamzelerimde dindirmelisin yalnýzlýðý yar.”

09/10/2007

Ayþegül TEZCAN