Gözlerimin hüzünlü dalgýnlýðýnda boðuldu umutlarým… Titreyen dudaklarýmda bir ayrýlýk þarkýsý olmuþ adýn… Uykusuz gecelere diktim gözlerimi yine… Anladým seven hiç sevilmiyor… Yüreðimde yangýnlarýmla, senden yadigar karanlýklarýma sarýldým sevgili… Bu ne bitmez azaptýr anlayamadým… Kalbimi nereye gömsem nereye söyle… Þimdi hangi deniz serinletir beni, hangi mehtap avutur, hangi hayat bakýþlý yar için sererim gökyüzüne yýldýzlarý söyle… Susma… Gitme yüzüme kapýlarýný kapatýp… Sonra da seviyorum deme ýslak kirpiklerinle bana…

     Özlemlerini koynuna býraktým iþte, bende kalan neyin varsa al… Gül kokulu yaðmurlarýn mutluluklarýnda yaþa sen uzak sevdalarýnla… Parçalanan yüreðimi avuçlarýna alma sakýn yaralamasýn minik ellerini kýrýklarým… Býrak o yürek kýrýklarým yok olana dek batsýn baðrýma… Batsýn ki akýllansýn deli yürek, kapatsýn kendini zamansýz sevdalara…

     Yaprak yaprak sar yüreðini gül renkli dudaklara… Ben olmayacaðým artýk ama üzülme, yüreðindeki boþluðuma demet demet goncalar býraktým… Bensiz geçecek her doðum günün için yetecek kadar deste deste gül býraktým koynuna… Býraktým ki adýmýn yarýsý sende kalsýn… Gül’üþüm sende kalsýn sevgili… Ben de yarým yaþarým bu hayatý, kumlara içi boþ kalpler çizerim düþ sahillerinde… Kaðýttan gemiler yapar umut’um, sensiz hayallerime açýlýrým, denizleri yarar yalnýzlýðým, yüreðimi yaralar her kürekte… Dönerim olduðum yerde… Ben, bir yere gidemem ki sevgili… Yýldýz yýldýz boynum bükülür gecelere, denizlere yansýr satýrlarým… Sulara yazarým sevdamý, dalgalara kapýlýrým gözyaþlarýmda… Ben bir yere gidemem ki…

     Bundan gayrý dertlerime derman istemem sevgili, baðrýma kan otursun býrak… Yüreðim kanarken kurban olduðum sevdan için býrakýrým canýmý yollarýna… Yaþamak denirse yaþayacaðým bundan sonra… Yorgun dizlerim taþýyacak bedenimi, her zerrem seninle doluyken nefes almaya çalýþmak boðulurcasýna… Bu azap, þerbet gibi gelir bana sevgili, sen iste yeter ki… Varlýðýnýn cennetini esirge benden, kahroluþlarýmla yokluðunun cehennemini yaþama onurunu bahþet bana… Mutluluklar sýr olurken, hüznün vursun gözlerime… Kalbimi sýðdýramazken içime, hain kývýlcýmlarýnla yak hayallerimizi bir bir… Kayýtsýz kal, görmezden gel beni hadi… Acýma sende… Vur… Vur… Korkma sevgili ben çoktan öldüm vur hadi… Ama ne olur arada bir adýmý ansýn dilin, seslen bana uzaklardan…
“Topraklara sarsan da gül kurusu yüreðimi;
Özlediðim tatlý sesin gelsin bana,
Sen gelmesen de olur sevgili…”

24/08/2007

Ayþegül TEZCAN