Satýlýk ruhlarýn mülteci aþklarýydýk
ne vakit bir ses duysak
tahliye vakti diye ürker, saklanýrdýk köþe bucak..
zaman zaman yakalanýrdýk suç üstü,
yüzüne ýþýk yemiþ tavþan misali.!
donar kalýrdýk olduðumuz yerde..

Satýlýk ruhlarýn mülteci aþklarýydýk ya.!
sahiplendiremezdik bir türlü kendimizi, iþgal ettiðimiz yüreðe.!
mülteciydik sonuçta...
bugün olmazsa yarýn gitmeliydik ..
gidemesekte gönderilmeliydik.!
çýkmýþtý adýmýz mülteciye
inmezdi ev sahipliðine ..

Yürek arasý yollarda geçti ömrümüz
bazen sonbaharýn çýplak dalýnda
bazen hüzünlü yüzün iki damlasýnda..
mülteci aþklardýk biz
ne kalmayý bilirdik nede gitmeyi

yürek arasý yollardý geçti ömrümüz
köklerimiz ellerimizde
kurumamak için her yüreðe koþarken.!
tükettik ömrümüzü ...

Artýk vakit kalma vakti,
sonsuzluðu bulma vaktirdir.!
son seferdir bu
son yolculuk..
Mülteciliðimizden soyunup
kök salma vaktidir.!
topraktan gelip topraða dönme,
vakit toprak olma vaktidir..