Belediyenin koymuþ olduðu bankta boðazýn muhteþem seyrine dalmýþtý.Karþýda pýrýl pýrýl parlayan ‘‘Dur Yolcu’ þiiri boðazdan gelip geçen bütün insanlarý selamlaya dursun,Kilitbahr Kalesinin boðaza nazlý bir ceylan gibi bakýþý sarhoþ olan denizin aþkýný ispatlamak için gözyaþlarýný kýyýya vurmasýna neden oluyordu.Herkesin uykuda olduðu bir saatte deniz ona unutamayacaðý bir resital sunuyordu ayýn þevkli ýþýklarýyla.Ne aþklar yaþanmýþtý bu topraklarda ,akan sular kim bilir ne kadar tanýklýk etmiþtir aþklara diye düþündü.Þimdi tek baþýna doðanýn ona sunduðu bu resitalinde týpký aþýk olduðu kýz gibi yalancý olduðunu biliyordu.Sanki doðayla kýz anlaþma yapmýþlardý gizli kalmasý kaydýyla kendi aralarýnda.Onu kandýrmak için yapýlan bu gizli kalmýþ antlaþma deþifre olmuþtu.Her þey apaçýk ortaya çýkmýþtý .Hiçbir þeye inanasý gelmiyordu ne kitaplarda yazýlan o masum aþklara ,ne þiirlerde yazýlan o büyülü aþklara artýk.
Ruhun aynasý deðil miydi gözler?Kelimelerin dile getiremediðini ya da yetersiz kaldýðý yerde hani doðruyu söyleyeceklerdi?Ne çok bakmýþtý sevgisinin gözlerine,ne iltifatlar yaðdýrmýþtý ,onlarýn bir bakýþýna ne anlamlar yüklemiþti üstelik.Beyninde aþk,sevgi üzerine inþa ettiði bütün sütunlar bir bir yýkýlýyordu altlarýnda ise çaresiz kalmýþ duygularý can çekiþiyordu.Daha düne kadar ne duygular besliyordu aþk adýna oysa.Þimdi ise koca bir hiçliði yaþýyordu duygularý.Terkedilmiþlik bile olsa bunun adý onu düþünmeye devam ediyordu. Cebinden çýkarttýðý kaðýdýn üzerine sevgilisine duygularýný yazmaya baþladý.
’Yýrtýlýrken karanlýðýn perdesi yeryüzünde sen hala yataðýnda bir melek gibi uyuyorsun.Hep aydýnlýða alýþan yüzünün masum çizgilerinde umut dolu yarýnlarý düþlüyorsun tek baþýna.Kim bilir ne rüyalar görüyorsundur o dünyaya deðiþemediðim gözlerinle.Biraz sonra kalkacak yeni bir güne merhaba diyeceksin,yeni bir sayfa açacaksýn diðer hoyratça karaladýðýn sayfalarýn üzerine.Sayfalar sayfalarý izlerken hayatýnda gizli kalmýþ ya da gizlemeye çalýþtýðýn, kelime aralarýnda saklý kalan bir yerde olacak yaþadýklarýmýz.
Konuþmak ,varlýðýný hissetmek yetiyordu oysa .Sana açýlamasam da hep kalbimin bir yerinde sen vardýn.Gözlerimi kapatýp daldýðým rüyalarda hep sen vardýn.Rüzgar seni sayýklýyordu yalnýz kaldýðým gecelerimde kulaðýma .Bir masalýn sihirli týlsýmý olan isminin anlamýyla deðer kazanýyordu geçmiþte yaþanýlan onca aþk hikayesi.Sen var olmanýn asýl ismiydin.Þimdi uzak bir yerdesin biliyorum belki de arkana bakmadan yaþamýna devam edeceksin .Hiçbir þey olmamýþ gibi.Belki olmamalýydý yaþanmamalýydý bu aþk.
Sadece þunu bilmeni isterim ki sen yaþamýn kendisiydin benim için.’Kaðýda karaladýðý bu cümlelerden sonra suyun olanca ihtiþamýna bakarak duygularýný dizginleyebildi.