28.02.2004




BAHCIVAN


Hapsedilmiþ ruhlarýn en özgür aný yaþanýyor. Geçmiþle gelecek arasýnda sýkýþmýþ bütün benliklerin mutluluk nidalarý duyduðum.

Efkârlandýkça, daðýlan acýlarýn ne menem bir þey olduðunu ilk kez görüyor gözlerimiz. Çalan þarkýlar aðlatmýyor bu gece. Gürültü dedikleri; birer beyaz bulut...

Kâh koþuyoruz, kâh yürüyoruz, bitip tükenmez sandýðýmýz onlarca yolu.

Ürettikçe, “unuttuk” dediðimiz yastýk altý ne varsa, “çoðalmak” bu olmalý. Kalem kâðýttan medet umanlarý hor görenler, almýþ eline kitaplýðýný, yazmakta “yazýlmaz” diye düþündüðü ne varsa. Horan çekip vals ediyor ruhlarýmýz. Sarýldýkça sarýlmaya korktuðumuz her uzvumuza, yeni yetme aþýklar gibiyiz bu akþam. Seni görmemek ne mümkün sevgili, seni duymamak ne mümkün…

Iþýklar toplanmýþken gözbebeklerine, sen kapatsan da gözlerini, ben senin karanlýðýnda dahi yolumu bulurum.

Deðmeden seviþmek buysa tenine, seni arzulamaktan neden korkayým. Ha yanýmdasýn, ha satýr aralarýmda... Dünya sevdalýlar nasýl severmiþ bir görsün. Topla çaput dediklerini, birlikte yanalým. En güzel halimiz doðduðumuz gün ki gibidir. Seni annenden koparan ve dünyaya salan adalet, seni dünyadan alýp topraða verene kadar benimsin!

Çakmak çakmak gözlerindedir aþk. Öfkeleri nereye istersen oraya gömelim, sevinçleriyse; nereden istersen oradan bulalým. Etrafýný saranlarý, benim gölgemden korumak düþerse sana, “neden bu kadar sevmek” diyenleri sakýn azarlama; býrak biraz düþünsünler, býrak, onlarda bizim kadar sevsinler.

Acý çekmeden kavuþmak olursa, ona biçtikleri süreyi dilim varmaz söylemeye. Ben acýlarýnla sevdim seni, sende öyle sev. Kaþla göz arasý elimdeydi elin, saliselerle dokundum dudaklarýna, rüzgârla birlik olup okþadým saçlarýný...

Ne fark eder sevgili...

Koparmadanda gül dalýnda gül kalacaktýr, kokladýðýmda da da... Ben bu sabah bahcivanýným, yarýn güneþin, öbür gün topraðýn...

Sonsuzluk kadar uzun bulursan sana kavuþmamý, seni bekleyen bensizlik çoktan koþup gitti. Dün benimdin, yarýnda öyle kalacaksýn.

Sal içinde biriktirdiðin umutlu çocuðu, dünyanýn senden almak için göz diktiklerine bir o meydan okur.

Göz pýnarlarýnda biriktirme yaþlarýný, bana aðlamak nasýl yaraþýrsa, sana da o denli yakýþýr.

Güle oynaya çýkalým çýkýlmaz sandýðýmýz yamaçlarý, hiç yorulmadan aþk olmaz, hiç yorulmadan da âþýk…

Ne feda ettikse, “feda edilmeye deðdiðini” söyle onlara. Boynu bükük kalacaðýmýzý sananlara, dün bana gülümsediðin gibi gülümse, bir daha aðýzlarýný açmasýnlar.

Fikirlerin sustuðu yerdeyiz.

Sevgili...

Saçlarýmda kokun durdukça yýkamamak için tutarým kendimi!

Bir gün istersen, el ele verip bir gezintiye çýkalým. Yüreðimdeki sandala bineceksin hepsi bu. Sonrasýný belki hatýrlayamazsýn, sana düþ gibi gelecektir.

Uykudasýn farz et, bir peri kýzý yanýna sokulup sana fýsýldýyor adýný. Ne kadar güzel görünüyor gözüne, olsa olsa; on sekiz diyorsun, otuzundaki bir kýza. Dalýndan koparýp sana uzatýnca yüreðini, almamazlýk edemiyorsun.

Kýyýsýnda yürüdüðün her þeyi, alýp götürmek istiyorsun o an, ne zaman sandaldan indiðini hatýrlamýyorsun bile, sadece “bir peri gördüm” diyorsun fýsýldayarak.

Bir yanýn varlýðýna inanmak istemese de, onun inatçýlýðý sana tam aksini söyletiyor Uzatýnca dudaklarýný, sanki bir bir dökülüyor içindeki aþk...

Þimdi tekrar bin yüreðimdeki sandala, yolumuz uzun. Zaman bizim için sayýyor sevgili, yalnýz bizim için...