Dedikodu Kazanýna Düþen Çocuklar

Hayatýnýz baþkalarý ne der diye düþünmekle mi geçiyor? Yoksa ne derlerse desinler diyebiliyor musunuz?

Bir çocuðun kiþiliði hiç kuþkusuz ki ailesi ve yaþadýðý çevresi tarafýndan þekilleniyor. Bir çocuk, annesinden hikâye yerine komþularýnýn hayatýný dinliyorsa ilerde o çocuðun “ne derlerse desinler” diyebilmesine ihtimal yok. Etme bulma dünyasý iþte bugün ona yarýn sana olayý deðil bu.

Toplum olarak dedikoduya o kadar düþkünüz ki kim ne yapmýþ, ne giymiþ, nereye gitmiþ bunlarý öðrenmek için can atýyoruz. Hatta öðrenmek için çok ilginçtir ki çaba harcýyoruz. Çok ilginç çünkü bir þeyler öðrenmek için pek çaba sarf eden bir millet deðiliz. Ama iþ dedikoduya gelince, bir þeyler öðrenebilmek için dedikodu kazanlarýný her yere kuruyoruz… Televizyon kanallarý da halkýmýzýn bu özelliðinden çok iyi faydalanýyor doðrusu, tüm kanallar türlü çeþit dedikodu programlarýyla dolu. Herkes bir þekilde kazanlarý kaynatýyor.

Bunun ölçüsünü hayli abartan ailelerin çocuklarýnýn sürekli dinlediði bir þey var ki bu masal ya da hikâye deðil.

Þimdi her hangi bir mahallede bulunabilen Ayþe ve Fatma Haným teyzelerinin sýradan günlük diyaloglarýna þöyle bir göz atalým.

- Ayþe hanýmcým gördün mü Zehra Hanýmýn kýzýný? Neler giyinmiþ, takmýþ takýþtýrmýþ…

-Ay görmez miyim ( görmez mi sürekli gözü pencerede) Fatma hanýmcým. Modaymýþ güya… kýz giyinip kuþanýp çýkýp gidiyor.

- Öyle valla evde durduðu yok. Artýk nereye gidiyorsa Allah bilir. ( kýz dershaneye gitmektedir.)

-Benden duymuþ olmada Fatma hanýmcým sevgilisi de var diyorlar, görenler olmuþ. ( kim görmüþ, nerede görmüþ ve hatta kime ne!)

Bunu duyan Fatma Haným ocakta yemeðim var bahanesiyle baþka bir komþuya yetiþtirilmek üzere apar topar kalkar. Tabi peþinden de küçük kýzý…

(Bunlarý abarttýðýmý düþünmeyin çünkü hala bu kafada insanlar mevcut… )

Gelelim annesinin peþinden komþu komþu gezdirilerek dedikodunun empoze edildiði küçük kýzcaðýza… Fatma Haným teyzenin küçük kýzý bundan nasýl mý etkileniyor?

Büyüdüðü zaman her yapacaðý davranýþta kendini sorgulayan, sürekli baþkalarý ne der diye düþünen, vereceði kararlarý kendi isteðine göre deðil baþkalarýnýn düþüncelerine göre alan, kendine güveni olmayan, kýsaca özgüvenden eser olmayan bir kiþilik… neden mi? çünkü o çocuk baþkalarý ne yaptý, ne yedi, ne içti bunlarý dinleyerek büyüdü…

Þimdi sýranýn kendisine gelmiþ olduðu ve benzer þeylerin kendi için konuþulacaðýný düþünmesi sizce de normal deðil mi?