RAMAZANI ORTALARKEN!...

                M.NÝHAT MALKOÇ


     Eskilerimiz ne kadar da doðru demiþ ‘Sayýlý gün çabuk geçer’ diye… Gerçekten de sayýlý gün çok çabuk geçiyor. Dakikalar saatleri, saatler günleri, günler haftalarý, haftalar aylarý, aylar yýllarý, yýllar ise koca bir ömrü kovalayýp duruyor. Bir zaman geliyor ki soðuk perdelere çarpýp kalkýyorsunuz. Bundan sonra teslimiyetten baþka bir yol da görülmüyor. Þayet zamanýnda Hakk’a teslim olmuþsanýz bu son noktadaki acizlikten mahzun olmazsýnýz.

     Ramazan ayý daha dün gelmiþti. Fakat görüyoruz ki bu mübarek ayý gözümüzü açýp kapayýncaya kadar ortaladýk. Yarýsý gitti, öbür yarýsý kaldý. Zaten ikinci yarýsý birinci yarýsýndan daha çabuk ve kolay geçer. Müslüman ramazanýn geçip gitmesinden hoþnut olmaz. Zira müminler bir yýl boyunca onun gelmesini büyük bir heyecan ve þevkle bekler durur. Ramazanýn gitmeye hazýrlanmasý bizleri ancak hüzünlendirir. Çünkü hayatýmýza büyük bir hareket, bereket ve neþe katan bu güzel zaman dilimi gönüllerimizi mamur ediyor.

     Ramazan gönüllerin sükûnete erdiði, kalplerin yumuþadýðý, karþýlýksýz sevmenin ve saygýnýn doruða çýktýðý nurlu bir fasýldýr. Bu ayda içimiz durulur ve paklanýr. Bir yýlýn kiri orucun týlsýmýyla arýnýr, akar gider. Ýnsan yeniden doðmuþçasýna saf ve hafif olur.

     Kim ister ramazanlarýn bizleri bir baþýmýza býrakýp gitmesini?... O ramazan ki sosyal dayanýþmanýn ve cömertliðin tavan yaptýðý aydýr. Zenginlerin malýný garip gurebayla paylaþtýðý ve servetlerini temizlediði bu güzel ayda ellerimizi semaya kaldýrýp acizliðimizi Yüce Yaratana beyan ederiz. O da rahmet ve merhamet þemsiyesini üzerimize açar. Nasibimiz neyse onun sonsuz rahmetinden o miktarda faydalanýrýz.

     Ramazanlarý öyle kolay kolay unutmak mümkün müdür?... Gider mi burnumuzdan ramazan pidelerinin mis gibi kokusu?... Akþama doðru fýrýnlarýn önündeki uzun kuyruklarda bekleyip pideleri kolumuzun altýna koyup hýzlý adýmlarla yola revan oluruz. Neticede pideler elimizde olduðu halde eve girdiðimizde çocuklarýn yüzündeki tatlý gülümseme ve o berrak nurlu parýltý daha bir belirginleþir. Yemekler sýralanýr mutfak tezgâhýnýn üzerinde… Çorba mý dersin pilav mý, yoksa kuru fasulye mi? Her biri ötekiyle lezzet yarýþý yapar adeta… Salatadaki cümle yeþillik, taze soðan ve marul damak tadýmýzý doyumsuzlaþtýrýr. Ferahlar midemiz ve bütün azalarýmýz… Sofraya uzanan eller bereket olup taþar dört bir yana…

     Ýþte biz böyle bir neþe çaðlayaný olarak görürüz ramazaný… Bu ayla kurduðumuz gönül baðý çelikten daha güçlüdür. Nasýl koparýz ramazanýn o týlsýmlý atmosferinden?... Dosttan ayrýlmak dostu üzer ancak… Ramazan da müminin sadýk dostu deðil midir?

Ramazanda nur yüzlü nineler ve pamuk dedelerin cami dönüþünde ceplerine koyup torunlarýna getirdiði mevlit þekerlerinde maddi tatlarýn ötesinde bambaþka bir güzellik saklýdýr. Paylaþmanýn ve baþkalarýný düþünmenin parlak pýrýltýsýdýr bu… Sofralarýmýza konuk olan güzel insanlarý nasýl unuturuz, nasýl özlemeyiz? Ýftar sonrasýndaki teravihler ve teravih dönüþü çay ve kahve eþliðinde sahura kadar süren dost sohbetleri ruhlarýmýzýn açlýðýný giderir. Bizi birbirimize daha çok sevdirir ve yakýnlaþtýrýr. Özlenen dostluklar doyumsuzlaþýr.

     Akþama doðru açlýðýn üst düzeye çýktýðý ve manevi sorumluluðun yerine getirilmesinden doðan hazzýn belirginleþtiði o mübarek vakitlerde gözümüz minare ýþýklarýnda, kulaðýmýz ezanda, burnumuz ise mutfaktan gelen yemek kokularýnda olur. Anneler maharetli elleriyle eþ ve çocuklarýna, çektikleri açlýðý yatýþtýracak birbirinden lezzetli yemekler hazýrlarlar. Her yemeðin içine maddi malzemelerin yanýnda bir kaþýk sevgi ve samimiyet týlsýmý eklemeyi ihmal etmezler. Onun içindir ki ev yemekleri dýþarýda(lokantalarda) yenen yemeklerden çok daha leziz olur. Bu sevginin farkýdýr.

     Ramazan bütün bir toplumu çepeçevre kuþatýr. Hemen hepimizin ramazana dair hatýralarý vardýr. Kimileri çocukluðunun, kimileri gençliðinin, kimileri orta yaþlýlýðýnýn ramazanlarýný yaþatýr zihninde. Geçmiþe dair anýlar canlanýr gözlerimizin önünde. Hepsi de muhabbet yüklüdür bu anýlarýn. Çünkü güzelliðini ramazan ikliminden almýþlardýr. Bu ay içerisinde yaþananlar öyle kolay kolay hafýzlardan silinmez. Hepsi de belleklerimize nakþedilir. Ne kadar büyüyüp olgunlaþsak da zihnimizin bir köþesinde yaþatýrýz onlarý.

     Ramazaný yaþamayanlara ne kadar da acýyorum. Bunlarýn bir kýsmý gurbette olduðu için bu duygudan mahrumdur. Bir kýsmý ise zihinlerindeki karanlýðýn tesiriyle ramazanýn nurlu yüzünü ve bereketli yanýný görmekten ve yaþamaktan acizdirler, onlarýn bu rahmet saðanaðýndan nasipleri yoktur. Ne büyük bir ayýp ve kayýptýr bu…

     Ramazanýn içimize dolan rahmet esintisini doyasýya yaþayalým ve çevremize yaþatalým. Camilere sýðýnalým lanetli þeytanýn þerrinden… Ramazanda iblis her ne kadar baðlansa da þeytanýn þerri ve vesvesesi yine de býrakmaz peþimizi. Ama oruçla zýrhlanan yürekler nefsin gizli ve sinsi oyunlarýna pabuç býrakmaz. Ramazan orucu ve ibadetleri iradeleri çelikleþtirir. Daha bir güçlü ve donanýmlý oluruz nefsimize karþý. Ramazan bizi cümle þer odaklarýna karþý korur ve güçlendirir. Bu ibadet müminin manevi zýrhýdýr.

Fakat yine geri sayým baþladý. Çoðu bitti, azý kaldý bu sayýlý günlerin.... Görünen o ki ayrýlýk kavuþmaktan daha yakýn… Onu hoþnut gönderelim ki karþýlamaya yüzümüz olsun. Biz senden razýyýz, sen de bizden razý ol ya þehr-i ramazan… Allah kavuþtursun bizi tekrar sana… Sana layýk olamazsak da ümmet olarak bunun samimi mücadelesini verdik. Tevfik ve hidayet âlemlerin Rabbi olan Allah’ýn nezdindedir. Ne mutlu ramazanda kurtuluþa erenlere!...