Hayaller olmasaydý, umutlar dünde kalýrdý. - Dolmuþ atasözü
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Kayboldum...Baþka izahý yok bunun...Bir süredir içinde olduðum bu hali ancak böyle tanýmlayabilirim...Yaþadýðým bunca yýldan sonra þimdi kendime bu yabancýlaþmayý baþka nasýl açýklayabilirim ki ? Açýk, bariz ve net...Kayboldum... Günlerdir denizin üstündeki puslu boþluða saplayýp bakýþlarýmý,sil baþtan hatýrlamaya çalýþýyorum yaþadýklarýmý...Hayatýmýn dönüm noktalarýný...Kimdim ? Ne oldu ? Þimdi neden bu kadar yabancý hissediyorum kendimi, kendime ? Bu kentte bu kadar yalnýz kalmasam yine farkedermiydim kendime bu kadar yabancýlaþtýðýmý ? Ýçinden ýkamýyorum... Düþündükçe detaylar artýyor, içimdeki benler çoðalýyor... Ýçimde kocaman bir boþluk, habire yuvarlanýyorum...Dur durak bilmiyor, sonu gelmiyor... Ancak burda, þimdi oturduðum bu parkta huzur buluyorum... Oturup çam aðacýnýn altýna , gecenin sonlanýþýný günün yavaþ yavaþ aydýnlanýrken denizdeki renk deðiþimini görmek...Günün ilk ýþýklarýyla martýlarýn bir ritüeli gerçekleþtirir gibi havada daireler çizerek uçuþmalarýný izlemek...Doðan güneþle güneþ olmak...O ritüelin içinde bir martý olmak...Renkten renge bürünen denizle deniz olmak... Bunlardan öyle derin hazlar alýyorum ki, bu hazzýn yanýnda þimdiye dek yaþadýðým her þey çok yavan kalýyor... Dünümde yaþadýðým mutluluklar da acýlar da bu hazzýn içinde eriyip yok oluyor , anlamýný yitiriyor... Dünümde yaþadýklarýma, hissettiklerime bu kadar yabancý kalan benle, o günlerdeki benleri topluyor çýkarýyor, bölüyor çarpýyor asýl benin hangisi olduðunu, içimde kaç ben taþýdýðýmý bilemez oluyor ya bu çoklukta kayboluyor ya da bir hiçlikte yok oluyorum... Bu fýrtýnalarda savrulurken ben, öyle usulca yaklaþmýþ olmalý ki yanýma, elindeki þiþeyi benimkinin yanýna özenle yerleþtirmese geldiðini farketmeyecektim...Baþýmý kaldýrýp baktým ayný sessizlikle...Bulduðu gazete parçasýný yayýp çimlerin üstüne, benim gibi, oturdu yanýma... Günaydýn desem aydýnlanýr mý acaba günümüz ? dedi... Bilmem dedim... Yine de günaydýn diyelim, öyle bir umudun var madem... Aydýnlýk günlerin þerefine birlikte içelim öyleyse dedi... Ýçtik... Yararý oluyor mu ? dedi... Neye ? dedim... Unutmaya dedi... Unutmalý mý sence ? dedim... Unutmayý baþaramazsak bu acýyla yaþamak mümkün mü ? dedi... Her þeye alýþýlýr dedim. Acýyla yaþamaya da...Zaman gelir senin bir parçan olur acý dediðin... Yapma abim dedi... Nasýl alýþýlýr buna? Çifte ihanet nasýl hazmedilir ? Nasýl benim bir parçam olarak kalýr ? Derin bir nefes alýp boðazýna düðümlenen yumruyu yutkunmaya çalýþtý...Sigarasýný tazeledi yeniden ve bir yudum daha... Herkes kendi doðrusunu yaþar ve kendi doðrumuzu bulmak için unutmamalý dedim...Asýl olan kendi yolculuðumuzdur. Baþkalarýnýn yanlýþýna takýlýp kýrgýnlýk, kýzgýnlýk, öfke büyütmek bizi bir yere taþýmaz ...Önemli olan yaþadýðýn olaya seni taþýyan kendi yanlýþlarýný farketmek ve onlarý düzeltebilmektir... Sustu bir süre...Bakýþlarýný uzaklara dikti...Sonra dönüp: Abi, çekip giden onlar, ihanet eden onlar, benim ne suçum var bunda? Bilemem dedim...Cevabý sende olmalý... Sustuk karþýlýklý... Onun söylememi beklediði þeyler bunlar deðildi, biliyorum...Denize karþý oturup, ayný parkta içiyor olmamýzdan kaynaklanan, benzer öykülere sahip olduðumuz sanrýsýyla, kahrolduðumuz kadar müþterek kahýrlar savurmayý, birlikte esip birlikte yaðmayý bekliyordu þüphesiz...Kimdiler, neden ve nasýl gittiler gibi bir yýðýn soru sormalýydým ben ona ki o da bu sorularý cevaplayarak içindeki zehiri akýtabilsin... Sonra bana yakýþtýrdýðý o acýlý, aðulu terkediliþ öykümü sormalýydý bana...Benim öykümden kendine ait teselliler bulup çýkarmalý, bana da ahlar vahlar üretmeliydi...Ama olmuyordu iþte...Bu kurguya uyamýyordum...Onun içsel hayallerini,beklentilerini sezsem de onun aradýðý adam ben deðildim... Týkanmýþtý...Bir sigara yaktý, bana da uzattý...Reddetmedim... Bir süre konuþmadýk,aldýðýmýz derin nefeslerle ciðerlerimize doldurduðumuz dumaný savurduk gökyüzüne... Sahildeki kayalarýn üzerine biriken yaðmur suyunu içmeye çalýþan minicik, yavru bir kedi takýldý gözüme...Ne zaman içmeye eðilse yakýnýndan uçan bir martý onu heyecanlandýrýyor, tüylerini kabartýp, kulaklarýný dikerek olasý bir saldýrýya karþý savunmada bekliyordu... Ben seyre dalmýþken, abi be kafamý karýþtýrdýn dedi... Gülümsedim, iyidir dedim, keyfini çýkar... Nasýl yani dedi... Düþüncenin karýþmasý kendi saplantýlý düþünce kalýbýndan çýkman, farklý düþünce kapýlarýnýn sana ralanmasýndandýr... Düþünmek sýnýrsýz bir alan, daracýk çerçevelere hapsetme kendini... Bak, izle onu diyerek yavru kediyi gösterdim...O da dikti bakýþlarýný kediciðe ama ayný þeyi görsekte ayný þeyi düþündüðümüzden emin deðildim... Gel, farklý bir yerden bakalým hayata dedim... Kedi de martý da kendi yaradýlýþlarýný gerçekleþtiriyorlar... O minicik kedi nasýlda savunmaya ve saldýrmaya hazýr...Ama bu sokak kedisinin yerinde bir evcil kedi düþün...Evcil kedinin, bu yavru kedi kadar savunma ve saldýrma güdüsü geliþmiþ olabilirmiydi ? Haklýsýnda, bizimle ne ilgisi var bunun anlayabilmis deðilim be abi dedi,saf ve çocuksu bir merakla... Beþeri hayatýn bize yüklediði duygular dedim ve sevgi... Bazen bizi evcil bir kedi kadar savunmasýz býrakýyor...Sevgiden zarar görebileceðimizi ya da sevgimizle zarar verebileceðimizi hesaba katmýyoruz hiç...Ne yazýk ki duygular ilaçlar gibi uygun dozaj ve kullaným önerileriyle sunulmuyor bize... Evet abi dedi...Ben bu kýzý çok sevdim ama zarar vermeyi düþün...Dur dedim, böldúm sözünü...Anlatma... Tenimizdeki çiziklere benzemez yüreðimizdeki çizikler... Birinin çizdiði, acýttýðý yüreði bir baþkasý iyileþtiremez... O çizikleri baþkalarýyla paylaþmak derinleþtirmekten, o çiziði sabitlemekten baþka bir iþe yaramaz... Yarasýyla beresiyle, çiziðiyle kýrýðýyla mahrem bir yer yüreðimiz... Bence öyle de kalmalý... Þaþkýndý ama artýk konuþmaya gücüm yoktu...Benimde içimde bir yerler çizilmiþti sanki... Aramýzda aðýrlaþan bir suskunlukla,þiþede kalan þarabýmýzý arkadaþ ettik sessizliðimize... Peki dedim , bir kez daha günaydýn... Ýçimdeki yabancýlýk daha bir yapýþtý sanki üstüme... Kalktým, az önceki beni orda býrakarak hýzla yürümeye baþladým iskeleye doðru... Zaten yeterince kalabalýktým... esin ardýç
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Esin ARDIÇ, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |