Sabah güneþi gibi taptaze bir aþk bunun adý… En güzel günaydýn öpücüðünden daha anlamlý. Rüyalara bile girmeyen bu tatlý renk gibi hayalsi kimi zaman, kimi zaman tek gerçek sanki. Uzattýðým an dokunurcasýna yüreðine, baktýðým an süzülürcesine gözlerinin içine, kim bilir belki masal, belki de en güzel aþk hikâyesi bu. Dakikalarla günler yarýþýr gibi, mevsimler birer altýn yaprak misali yaþam defterimizde, her satýrý dünyalara bedel, her virgülü yepyeni bir baþka cümleyi bir öncekine baðlayan zümrüt, her noktasý bir dahaki yeni cümlenin bir öncekiyle tokalaþýp ayrýldýðý bir yakut. Bu ne benden ibaret ne senden, bütün dünya avuçlarýmýzda ama ayný zamanda bambaþka bir dünyanýn kollarýnda bir masum bebek misali uyur gibiyiz.

Kelimelerin kalemimin ucunda can çekiþtiði bir maraton gibi bu aþký anlatma gayesi, çünkü kelimelerin yetmediði yerde gizli kalp çarpýntýlarý ve gözlerden kalbe yazýlan silinmez kareler ittifakta. Kelimeler yenik düþmüþ, kelimeler yetememiþ, ama üzülmezler bilirim, çünkü en yakýn arkadaþým olurlar aþkýmý satýrlara dökerken…

Sevgilim, nihayeti misin bekleyiþlerimin, hediyesi misin her ne olursa olsun þükretmeyi unutmayan kalbimin, sevgilim benim misin, senin olduðum ince çizgideki ince yücelik kadar, bir miyiz nefeslerin tükeneceði ana kadar? Tuttum sýkýca ellerini, býrakmam gözlerim kapanana kadar… Kýyametimsin, týpký baþlangýcým olduðun gibi, gözlerimi açtýðým noktada duruyorsun, týpký kapayacaðým salisedeki gibi, öyle bir yemin ki bu yeminlere diz çöktürmüþ asaletiyle, öyle bir yol ki bu, yollar bize yol vermiþ el ele yürüyelim diye.

Sevgilim sen gözümdeki ýþýk mýsýn, tenimdeki sýcaklýk mýsýn, coþkun bir ýrmak gibi beynimden ruhumdan akan düþüncelerin ortaðý mýsýn? Durduðun noktadaki patlamaya hazýr volkanýn gözbebeði olmuþ arzum, ayrýmý yok bu sancýlý þafak sökerken açýlan gözlerin baktýðý göklerdeki huzurun, bir severken bin severiz biz günümüzün her anýný, çünkü birbirimizle doyarýz yaþam denen oyun dýþarýda sürüp giderken.

Tuttum sýkýca ellerini, söyle çiçeðimin özündeki saf tomurcuk ben sensiz açabilir miyim baharlarda? Hiç býrakabilir miyim parýldayan nurumu gün elveda derken, hiç duyabilir mi kulaklarým parmaklarýmýn piyanonun tuþlarýndaki hazin seviþmesinin seslerini? Hiç devam edebilir mi etrafýmda sürüp giden telâþe ellerimin ucunda seninkiler yokken? Yeþerir mi ellerimle kýrýp ektiðim sardunyalarým? Güler mi yüzleri bahçemizdeki bütün çiçeklerin, yeþerir mi sensiz yeþile hasret toprak, söyle bana ufkumun son bulmaz rengi, ben sensiz ben olabilir miyim?
Güz-2007
Sihem Tachouli Usta