haykýr sesinin gücüne inanýp
kainat duvar sen ünle aþk aþk diye
dalgýn bir bakýþ bul yalnýz bir kýþ
kuru üzüm yüzlü aþka inanmaya hazýr
saçlarý daðýnýk rüzgarýmsý bir bakýþ
eylülü atlattýk ya gerisi kolay

incir yapraðýnýn kokusundan alýr tadýný
ceviz kabuðunun sertliðinden
tütün kýrmakla geçer yaz kýna yakmakla
ömür dediðin güvercinlerin gagasýnda buðday
sonra sýrnaþýk bir kalem düþsün ellerine
unuttum dediðin an hatýrlamayý yaz

yokluðun üç yol ikisi ayrýlýk biri ölüm
varlýðýn kesif bir duman bulv
arda
boþ yollar gece incilerine götürüyor insanlarý
deniz diplerini taramak düþün ne ahmaklýk
bulutlarda gizli ne çok rahmet var oysa
öyle güzel bir nimettir ki pide kokulu aðlamak

ne kadar aðaç varsa gördüðün uzak yakýn
gözlerinden kurumaya düþmüþ yapraklar seç tek tük
hepsinin yolunu kes amma dallarýna dokunma
kýþa girmeden ömrünün sonbaharý gülücük yüzlü adamýn
zarif bir rüzgarla yolladýðý yaprak avuçlarýna düþecek
bu Salý salýnarak çýk gel bir beþiði sallarcasýna nazik

bir bebeði uyutan bir baþka bebeðin
annesinin gözüyle son defa elimi býrak ve salýmdan tut