Gerçeklere kapat gözlerini, düþlerimde, özlenen bir yürekte yaþa… Söylenmemiþ her þarkýda beni dinlerken, mutluluklarýn gölgesi hep üzerinde olsun sevgili…

     Öyle seviyorum ki seni, öyle sessiz, öyle derinden, tüm benliðimle… Sana öðretmeliyim hayatý… Sebebi ben olmalýyým ýþýk saçan gözlerindeki neþenin… Büyülü sesinle aydýnlanmalý karanlýklarým… Aklýný baþýndan almalýyým…

     Varsýn uzasýn sana koþtuðum yollar… Caným canýn olsun yeter ki ,ömrümden ömür gitsin, üzülmem…

     Senin için uyanmalýyým sabahlarý, her nefeste kokunu duymadýðým gün sonum olmalý… Varlýðýnla cennet bahçesi olan gönlümde gülüþlerinle kucaklamalýsýn beni… Yokluðunla topraða karýþýrým sevgili… Anla nasýl sevdiðimi…

     Sevdamý anlamayan gözlerle bakma bana… Konuþmayan bir çift dudak gönder karþýlayayým, ezberleyeyim susmalarýný… Ne yapsan da yakaný býrakmayan sevdalarým olsun gününde, gecende…

     Sýrtýný dönme sonbahar hayallerime… Ýçimde sana çaðlayan nehirlere setler kurma… Aþk aðlasýn býrak, güller sen koksun kavuþmak ümidiyle… Gülleri okþadýkça sen kokmalýyým ben de… Sabýrsýz ince bir sýzý olsan da yüreðimde, açýlmayan kapýlarýmýn anahtarý senindir…

Senden gayri sahibi yoktur gönül evimin… Gel ki yýldýzlarý sereyim gece sefalarýna, gel ki mutluluk çerçevelerinde gülen yüzümüz olsun…

Yokluðuma katlanma artýk,
Hasretime alýþma,
Özlemimi yakala,
Hayallerin kollarýna býrak kendini, geniþ zamanlarda…
Unutma hiçbirþey için geç deðil,
“Her yarýn yeni bir baþlangýçtýr
Ve her baþlangýç yaþarsan anlam taþýr” sevgili…

Ayþegül TEZCAN

25/07/2007