Duyuyor musun beni?
hüzünlü bir sahne de kemanýn hazin
isyanýn günahkar sesini
sen her zaman gülmelisin derken de biliyor muydun yalan söylediðini
gülmek bana çok yabancý
aðlýyorum içime ateþ gibi düþtüðünden beri yokluðunun sancýsý
eskisi gibi olabilir miyim sanýyorsun
yeniden dönebilir miyim dünyaya
sen yine, yine aldanýyorsun
ayaklarým gitmiyor, inan konuþamýyorum.
Baþka bir zamandan gelmiþ gibi hayata
tüm benliðimi yitirdim yabancýyým buralara
neþe doluymuþum, hep gülermiþim eskiden
þimdi bir heykelden farksýzým ben
seni affettim
gerçekten affettim
sahiplendiðim hüznün tek sorumlusu benim
bu yüzden yalnýzým ya
kendime küstü tüm belirsizliðim
ruhumu býraktým sonsuz bir boþluða
yaþamýþlýðýmýn bilinmezliði korkutuyor ve uzaklaþtýrýyor beni hala
artýk tek dostum o korkunç kuþkularým
umutlarým çoktan ölmüþ...
ben aðlayamadým ardýndan
öyle derin bir yere gömmüþler ki onlarý
tüm karanlýklarýn altýndan
ne olur birini ödünç ver bana ya da dön yaþýyorken hala
lütfen yalvarýrým
ölüyorum, dökülüyor tenim topraða
yoksa...
yoksa senin de mi umutlarýn öldü
kurban mý ettin onlarý bu yalana
tutar sevgilim nöbetleri yakýnda
ümide duyduðun yakýcý isteðin
bir baðýmlýnýn duyduðu gibi uyuþturucuya...