Gidiþim çok zahmetliydi
Uyku pazarýnda kaybolmuþ bir çocuk
Gecenin çadýrýna sýðýnmýþ bir güneþ
Zehrini topraða saçan bir yýlan
Alýn yazýsýný reddeden bir melek
Üzgün ama dimdik bir aðaçtým ben.

Gidiþim çok cafcaflýydý,
Öyle bir yumuþak
Öyle bir narindi ki gölgem,
Kendisinden öykündüm
Durdururken 'ah'larý.
Çünkü cafcaflýyfý gidiþim.
Keskin ama zararsýz bir býçaktým ben.

Gidiþim çok masalsýydý,
Gittim ben dedim yaðmura.
Perilerin kulesinden
Dalgalarýn köpüðünden
Ejderhanýn gülüþünden
Uzunca ve haleli bir köprüden
Ýlk adýmým sonmuþ gibi,
Üzüntüler yokmuþ gibi;
Ayaklarým çýplak
Göðsüm serin,
Geçiverdim gülerek.
Durdum ama geçtim yine
O masalsý köprüden...

Gidiþim çok saçmaydý.
Kimsecikler inanmadý
Yitip giden varlýðýma.
Burda mýyýn dedikçe
Deðil misin dediler.
Var mýyým ben dedikçe
Ne yazýk ki dediler.
Onlara kilit vurdum
Dehlizlere kapattým.
Dillerini daðlayýp
Nefeslerini çaldým.
Hepsi 'var'dý onlarýn,
Hepsi cenaze marþý
Hepsi üzerimdeki toprak.
Aklýmýn piyonlarý deðil misiniz siz?
Ne varsýnýz ne yoksunuz,
Ne Sonsunuz
Sonsuzun kara gediðinde,
Ne de huzursunuz
Metruk geceler boyu dilimde.
Saçmalýklar sirkinde bir tutsaðým nicedir,
Gerçek ama uzak bir kumsalda
Kaybolmuþ bir taþým ben...

Gidiþim çok gerçekti o yüzden...
Ufukta açýlan kapý esirgedi beni kendimden,
Iþýklarýn geçtiði eþiðinden kokular sýçradý birden.
Yumuþak þarkýlar ellerinde
Yakýnýma yaklaþtý odasýz pencereler.
Ufuktaki kapý altýn sarýsý,
Kapý tokmaðý gül kokulu,
Eþiði sýcak bir kýþýn yüzü.
Ardý...
Ah o ardý ne emsalsiz!
Aklýmý topraða miras býraktým,
Ruhumu omuzlarýma aldým
Ardýnda gördüklerime þaþýnca.
Artýk sabah ta ayný yaz da
Kýþa ne hikmet
Güz onun koynunda!
Gözlerimi kimse açamaz artýk,
Ölmüþ ama hayalci bir ümitsizdim ben...