Günler geçti… Saya saya bitip tükenmez dediðim onca gün geldi geçti, aldý götürdü geçmiþe dair ne varsa, zorunlu bir çizgi çizdi bana… O çizgide saklý gözyaþlarým, o çizgide saklý isyanlarým, neden bilmiyorum ama bu ruhu her ne olursa olsun özgür býrakamýyorum… Hep birilerine takýla takýla parçalandý üzerimde ne varsa, þimdi ise üþüyorum… Býrakýn beni lütfen, býrakýn artýk, düþün yakamdan, gitmek istiyorum ben, kurtulmak istiyorum ne varsa… Özlediðim gözlerden de vazgeçtim artýk, hiçbir þey istemeden, kimseden bir þey beklemeden gitmek istiyorum… Lütfen zincirlemeyin beni monoton günlere, bu ben deðilim inanýn bana… Benim yüreðimde bambaþka sevdalar bambaþka rüyalar var… Lütfen açýn kafeslerin kapýlarýný artýk, üzülmeyin ama ben gitmek istiyorum… Olmuyor ne kadar istesem de, yapamýyorum ne kadar güzel görünse de, olmuyor iþte olmuyor, bu deðil benim içimde yanan ateþin düþü… Renklerimi kaybede kaybede solup yitip gitmek istemiyorum, bir sonbahar aðacý deðilim ben, yapraklarýmý tüketmeyin artýk, dövmeyin ruhumu yýldýrýmlarla… Kapamayýn yollarýmý bitmez tükenmez isteklerinizle, sýkmayýn boðazýmý sevgi sandýðýnýz bencilliðinizle… Kör olmak istemiyorum, benim göreceðim ne günler var daha, kapatmayýn beni saray sandýðýnýz zindanlarýnýza, yeter artýk býrakýn býrakýn da ben o çok uzun yoluma düþeyim… Her seferinde bir umutla tuttuðum elleriniz yordu beni, daha da gerilere çekti, her seferinde þans verdiðim gözler kaderimin þansýndan çaldý, bakýn yine olmadý, yine yorgun gülüþlerim, yine kýrýk düþlerim, yine bükük boynum, yine ayný gidiþ yine ayný son… Ne kadar sevsem de olmuyor, o eþi olmayan gökkuþaðý gittikçe uzaklaþýyor, ben seviyorum diye çýrpýnýrken elveda diyor güneþli sabahlar… Gençliðimin baharý soluyor anlayýn, tutmayýn beni kýþlarýnýzda tutsak, býrakýn gideyim, býrakýn ben artýk kendi istediðim gibi seveyim…

12 Eylül Çarþamba – 2007-Güz
Saygýlarýmla
Sihem Tachouli Usta