Tanrý beni yarattý ellerimde kan çanaðýndan bir tas ben ölüm topraklarýnda yürürken arkamdan gelen rüzgarlar beni daha fazla itiyor kabusa. attýðým her adýmda bir mayýna basýyorum ve her mayýnda seni yaþýyorum .. burasý kara topraklar ülkesi...arkanda sadece karalýk býrakýyorsun. Ve orada sen yoksun... aþk yok. Gökyüzü simsiyah. Her taraf ölü kokuyor. O mavi yi özler oluyorsun gibi gelir ama sen kararýný vermiþsindir. Sen o topraklarda yürüyecek sin...her adýmýnda ölümün çýtýrtýsý gelir kulaklarýna ...bu benim kabusum isteyerek ve bilerek görüyorum. Ne aradýðýmý aslýnda ben de bilmiyorum sadece merak belki de korku ,,yaþamak korkusu .. belki de ölüm daha cazip geliyor...
Etrafýmda dönen yapraklar var rüzgar daha da hýzlanýyorum sanýrým sýnýra yaklaþýyorum..yeni bir dünyamý yoksa dünyasýzlýk mý þimþekler çakmaya yaðmurlar yaðmaya baþladý...ama korku yok .. bu senin sonun..çal artýk kapýyý ve gir artýk içeri....