Çok da isteyerek içinde bulunduðum bir ortam deðildi. Sadece çok bunalmýþ farklý bir hava teneffüs etmek için kabul etmiþtim bu daveti. Belki iyi gelecekti planlamadan yaptýðým pek çok þey gibi hatta daha da iyi hissettirecekti kendimi. Bu düþüncelerle sürüklendim arkadaþlarýn peþinden. Gideceðimiz yer bir bardý, iyi müzik yapýldýðýný söyleyenlerin sayýsý fazlaydý. Hem eþlik edip bu sýkýntýdan kurtulmak, rahatlamak iyi olacaktý.


Gittiðimizde gün neredeyse batacaktý günün en çok sevdiðim vakitlerindendi gökyüzü þimdi kýzýl sarý tonunda. Terasta güzel bir köþeye çekildik karþýmýzda deniz. Bu renk bu iyot kokusu bu mavilik bu uçsuz bucaksýz alýp kendine götüren görüntü... Ne dingilik…


Tek tük kahkahalar gelmeye baþladý bile...


Þuan yeryüzünde sadece kendilerinin olduðunu sanan þu çift Âdem Havva misali nasýlda cilveleþiyorlar. Kýzýl, dalgalý saçlý yüzünde belli belirsiz çiller bulunan Havva çantasýndan neredeyse elmayý çýkarýp uzattý uzatacak Âdem’e... Âdem’in bakýþlarýndan belli, O razý zaten sürgünlere, býrakýp gitmeye hazýr her þeyi.


Ne güzel!

Þimdi bedenim müziðin baþtan çýkaran ritminden mi yoksa içtiðim biradan mý bilinmez, hafif hafif canlanmaya olduðu yerde sallanmaya baþlýyor. Masaya gelen gidenler, sorular, tanýþmalar, hýýh memnun olmalar, nasýlsýnýzlar, yalnýz mýsýnýzlar... Ýyiyim ya da kötüyüm, yalnýzým ya da deðilim, memnun oldum olmadým size ne! Demek isterim de sakin yumuþak bir tebessümle alt ediyorum hepsini. Hani buradayým da burada deðilim gibi. Ýstediðim biraz sessizlik biraz sakinlik tam da burada bu rock barda komik... Tam da yeri deðil mi zaten? Ama sorsam size her istediðimiz þeyi zamanýnda ve yerinde mi istiyoruz?


Þimdi birileri köþelerine çekiliyor ve köþelerden tiz kahkahalar yükseliyor. Derken varlýðýný yeni fark ettiðim þu saçlarýný toka yerine kalemle ensesinde tutturmuþ, þu kumral kadýn. Bakýyorum ama neden aynada kendi bakýþlarýmý yakalar gibiyim... Gözleri çok uzaklarda bir yerlerde, alýp getirmek istiyor onlarý buraya ama gözler inatçý, ne buldularsa uzaklarda ötelerde bir yerlerde gelmemekte, takýlý kalmakta ýsrarlýlar. Garip bir merak uyandýrýyor bende, öylesine kendi halinde öyle sessiz dudaklarý öyle geveze ki bakýþlarý hani kendisiyle konuþmak için can atýyorum desem yeridir.


‘sarýl bana ruhum ne olur sar beni


çýðlýklar geçti üstümüzden


bulutlar geçti


ve o gençlik günlerimizde


sen ve biz


seni öldün sandým ruhum


biliyor musun?






Sensiz yaþamaya alýþtýrdýlar galiba


Özledim ruhumu...’ söyledikleri kadar da varmýþ hani... Sahnedeki grup hiçte fena çalmýyorlar hani...





Ya evet topluca gidilen içmelerde aslýnda benim en sevmediðim þeydir bira, böyle otur kalk git gel tuvalete ne içtiðinden anlarsýn ne de sohbetten sahi ben kimseyle sohbet etmiyordum ki... Þimdi farkýna varýyorum dýþarýdan bakýldýðýnda bu kadýn neye gülüyor ne geçiyor acaba aklýndan dedirten ifademle tuvalete doðru yol alýyorum. Bakýþlarým diðer masalara, masalardaki insanlara deðiyor deðmiyor gibi, farkýndayým oradalar onlarýn bakýþlarý da bir an benimkilerle buluþsa da çok kalmýyoruz birbirimizde. Artýk hiç bir þey hiç kimse ayný yerde kalmýyor ki zaten...


Geri geliyorum -Ne oldu ya, benim sandalyemde baþka biri, diðeri ötekinin yanýnda hatta kollarýný dolamýþ omzuna. Belli ki süre kýsa da olsa kaçýrdýðým þey büyük olmuþ masada. Uzanýp alýyorum þimdi ben de bardaðýmý, boþ bulduðum yere oturmalý, hiç de önemi yok zaten.


O da nesi, benim aynadaki yansýmam olan kumral kadýnýn yanýndayým. Bu kez gerçekten tanýþmak ve gerçekten bu tanýþýklýktan memnun olmak için ilk ben baþlatýyorum bu ritüeli...


Adý Hazan, aramýzdaki kafiyeyi vurgulayarak diyorum þimdi; ben de Suzan... Gülüþüyoruz.


Hani yýllardýr tanýþýyormuþsunuz, o sizi, siz de onu biliyor gibi hissettiðiniz insanlar olur ya; Hazan benim için þimdi o insan. Oysa ben oldum olasý ýsýnamam hele de kendi cinslerime. Kabul etmeli ki saçma salak bir kýskançlýðýmýz var kadýn milleti olarak...


Etrafýmýza bakýnýyoruz. O da benim gibi çevremizdeki insanlara bakýyor, insanlara ve hikâyelerine. Beraberce oynadýðýmýz bir oyunun içindeyiz þimdi.


Þu karþýda yanýndaki kýza az daha sokulabilmek için, asýl maksadý bu ama sesini duyurmak istermiþ gibi kýza yaklaþan gence bakýyoruz muzip bir gülümseme ile...


Ya þu dikkat çekebilmek için herhangi bir koreografiye girmeyecek bu garip dansý yapmakta olan kadýna ne demeli...


Bakýp bakýp gülümsüyoruz. Bilirsiniz, bu gülümseme bir onaydýr aslýnda; evet ya gördüm, fark ettim ne göstermek istediðini diyen.


Boþalan bardaklar dolan bardaklar, boþalan sandalyeler dolan sandalyeler, boþ insanlar dolmayý bekleyen insanlar...


Epeyce bir zaman geçmiþ olmalý, sahnedeki genç solistimiz þimdi soluklanmak için ara istiyor bizden.


Hay hay ne demek...


Bu boþluðu fýrsat bilip, önünde tabaðýndaki yemeði meraklý küçük çatal darbeleriyle týrtýklar gibi meraklý küçük sorularýmla týrtýklýyorum Hazan’ý. Okuldu iþti evdi derken evliliðe kadar geldik. —Evet, evliyim ben deyince, kaþlarýmý kaldýrýp bakýyorum – Nasýl yani? der gibi de þimdi Hazan’dan haklý bir kahkaha yükseliyor. O an toparlanýp ben de gülüyorum ona beraber.


Ben alyans göremeyince bir de böyle sessiz, düþünceli, yalnýz otururken sizi sanki her sessiz her yüzüksüz bekâr olmalýymýþ gibi salak bir düþünce bekârsýn sanmýþtým, diyorum. Þimdi beraberce gülüyoruz.


Hafifçe eðilip bana doðru; Bak ufaklýk, güya sadakatin birlikteliðin simgesi olan o halkayý belki de o gün daha çok baðlanmak için, e birde o borcu ödemek için nasýl sarrafta sattýysam yanýnda bir iki zýmbýrtýyla beraber, o gün anladým ki hiç bir þey demekti o halka ve hiç bir þey demek olacaktý bundan sonra...


Hazýrlýksýz tokat yemiþ gibi oldum. Ben ki bakýþlarýndan anlarým, tanýrým insanlarý ve hikâyelerini derdim anladým ki gördüðüm her hikâye gerçek olmayabiliyormuþ.


Týpký bu kýzýl sarý akþamüstü, bu bar, bu Hazan’lý hikâye gibi...