Özlemim yolum oldu, cümle cümle, harf harf sana geldim sevgili…

Özlemek sevgiyi besler, derdin. Kocaman bir sevdam oldu bak… Sana sýðýndýðým limanlarda geçmiþi yad etmeye geldim… Seni özledim…

     Býraktýðýn gibi deðilim sevgilim. Seni her zamankinden daha çok seviyor küçük yüreðim…

Hatýrlar mýsýn canýmýn en iç yaný… Ne güzel beklerdim seni… Ne güzel severdin beni… Ýstesen kendimi verecek kadar çok sevdim... Ama dokunmaya kýyamadýn bana koca adam… Riyasýz, yalansýz, çýkarsýz bakan gözlerin için canýmý vermek istedim hep… Olmadý… Böyle söylediðimde kýzardýn bana…

Neden gittin ki o daðlara… Biliyorum küçüktüm daha. Ama aramýzda yýllarýn olmasý önemli deðildi benim için. Yüreðim senindi gönlümün gülü… Gözlerinin yeþil ormanýnda kaybolmaktý tek isteðim. Ne olur beni de alsaydýn. Kýyamadýn beni götürmeye “bekle” dedin, bekledim.

Göreve çýktýðýnda,o daðlarda korumasýz deðildin aþklarýn en güzeli… Dualarým korurdu seni, hiç korkmazdým. Cesurdum. “Bir askerin karýsý olacaksýn, sana yürekli olmak yakýþýr, mert bir kadýn gibi bekle beni döneceðim” derdin. Sadece dualarým gelirdi sana… Üzgünüm seni korumaya yetmedi dualarým… Aylarca tenin yanardý… Güneþin seni yakan ýþýnlarý olsam kýyamazdým tenine sevgilim, hain pusular beklerdi seni, ne cesurdu kocaman yüreðin…

Keþke pusularýna siper olabilseydim…

Koskocaman iki yýl geçti bu bekleyiþle… Her gün bir yýldý, senden haber alamadýðým her an bir asýr… Ama sen bilmedin. Her geliþinde gülücüklerimle karþýlardým sesini, gözlerinin ormanýnda özgürce gezinirdim düþlerimizde. Sen koca adamdýn ben minik bir yürek…

Bir gün bendeyken sesin, patlamalar olmuþtu… Seven yüreðini bende býrakýp, cesur yüreðini ve silahýný alýp koþmuþtun hemen… Öylece kalmýþtým telefonun ucunda… Baðýra baðýra aðlamýþtým… Minik yüreðimin dualarý seni korumaya yeter miydi?

Sen beni hep cesur bildin. Ama hep korktum be sevgili… Bir kör kurþunun seni benden almasýndan korktum. Bu korkumu sana hissettirsem gidecektin biliyorum “Melekler aðlar mý hiç meleðim” derdin bana.. Rüzgar olur silerdin göz yaþlarýmý… “Hadi minik kýz yürekli bir kadýn ol” derdin. Ben seni nasýl sevdim ah nasýl büyük sevdim minik yüreðimle…
Dayanamazdým. Günlerce telefona bakar aðlardým. Bir tek iyi haber bir nefes… Hiç alýþmadým yokluðuna koca adam… Oralarýn havasý sertti soðuktu hep hasta olurdun ama dimdik dururdu bedenin…

Senden tek bir þey istemiþtim be sevgilim. Nefesine iyi bakacaktýn hani… Hani benim bir damla gözyaþým için binlercesini vuracaktýn… Niye o kör kurþunun hayallerimi çalmasýna izin verdin… Neden… Neden… Seni çok sevdim ben…

Þimdi senin yaþýndayým iþte, minik kýz yokluðunun acýsýyla büyüdü sevgilim… Gözlerinin özlemiyle daðladý yüreðini… Bir asker karýsý olamasam da Cesur yüreðinin sevdasýný kazanma onuru yetti bana yýllarca… Gözlerinin yeþilleri seni benden alan o daðlara orman oldu sevgilim. O mis kokunu rüzgar getirir þimdi ormanýndan…

Cennetten gördün iþte meleðim…
O beyaz gelinliðim bile yakýþmadý bana… Hep seni aradý gözlerim… Baþkasýnýn oldum ama hiç ihanet etmedi sana yüreðim… Senden baþka kimseye “sevgilim” demedim sonbahar gözlü yarim… Diyemedim…

Ölmek istedim kaç kez, melek olmak, yanýna uçmak… Kýzlarýn kazdýðý mezarýma giderken, bir duvak giydirsinler son yolculuðumda… Gelin gibi sana geleyim…

Sensiz hayatýn hiç tadý olmadý… Minik yüreðim büyüdü ama senin yerin dolmadý… Yokluðuna inat sevdim seni, hiç senin olmasam da her gece seninle seviþti özlemim…

Gittin… Gittin canýmýn caný…
Yarým býraktýn beni… Yaralý…
Sevgisiz kýsýr bir yürekle, yarým kaldým…
Yarsýz kaldým iþte…
Bir ömür boyu sevgisiz…
Sevgilisiz…
Issýz…

Sonbahar gözlü rüzgar adam,
Bil ki seni severek öleceðim…

Dilimde hep o þarký
“Böyle gitme yaban gülüm
Böyle bitme yaban gülüm,
Sevdayý bitirmez ölüm…”




Ayþegül TEZCAN

13/05/2007