"aþk"...sadece üç harf gibi görünen ama, insanýn hayatýna girdiðinde bütün yaþamýný altüst eden duygu.
önceleri masum gibi görünür daha sonra akla hayale gelmeyen tuhaflýklar yaptýrýr insana.insan kendini kaybeder,unutur. "hayatta yapmam"dediði þeyleri yapmaya baþlar. iþte "aþk" böyle yaparak bizi kendisine tutsak eder. iþte üç harf dediðimiz þey bizi altüst eder.
insanlar onu hala tanýmlayamadýlar.ne olduðu meçhul. insanlar ilk kez bir þey karþýsýnda bu kadar yetersiz kalýyorlar. her þeye bir anlam yükleyen bizler,"aþk"a bir þey yükleyemedik. içinde o kadar duygu barýndýrýyor ki tanýmlamaya kalksak biri mutlaka açýkta kalýyor. içinde masumluk,güzellik,umut,sevgi barýndýrdýðý gibi bunlarýn tam tersi þeyler de barýndýrýyor. bazen aþýk olduðumuz insandan nefret bile ediyoruz.neden acaba ? neden kendimizden bile çok sevdiðimiz kiþiden nefret edecek duruma geliyoruz? bu sorular hiçbir zaman cevaplanmayacak ya da cevaplanamayacak.
"aþk" imkansýzlýktýr, ulaþýlmazdýr. bazen bulduðumuzu sandýðýmýz ama bulamadýðýmýz þeydir. karmakarýþýk.çeliþkilerle dolu þey.
insan hep bu karmaþayý istemiþtir,aramýþtýr. sanýrým kýyamete kadar biz onun peþinde olacaðýz. onu bulmaya çalýþacaðýz."kaçan kovalanýr"misali o kaçacak,biz kovalayacaðýz...