Þimdi her yer karanlýk. Varlýðýnda olan tüm renkler, terk ettiðin gün siyahlarý giydirdi üzerime. Gökkuþaðý dahi sadece tek rengi gösteriyor oda gece karanlýðýnda. Artýk ihtiyaç duymuyor yaðan bir yaðmur sýrasýnda doðan güneþe...

Yarasalar gibi dolaþýyorum etrafta sessizce. Kimseye zarar vermeden, kaldýrým taþlarýna bakarak yürüyorum yosun tutmuþ boþ sokaklarda. Elimdeki ucuz biranýn tek mezesi oldu þu yalnýzlýk. Daha bir efkarlý oluyormuþ meðer sensiz içmek..

Beni aðlatan her þarkýda, sigaranýn dumanýný ciðerlerimde hissediyorum artýk.


Beni bu yaþýmda salya sümük aðlatan tek þey meðer neymiþ biliyor musun? Elini tutabilmek için söylediðim o masum yalan. _’’El falýna çok iyi bakarým ‘’ demiþtim de sen hemen avuçlarýný açýp bana teslim etmiþtin. O aný hatýrlýyor musun bilmiyorum ama sen bu yalana inanýnca ellerini bana býrakmýþtýn. Tuttuðum elin deðil sanki tüm bedenindi. Falýn bitince de çektin ya ellerini elimden? Annesinin elini býraktýðý için kaybolan bir çocuk gibi olmuþtum..Sen anlamadýn ama ben çok heyecanlanmýþtým.

SEN ANLAMADIN AMA


Sen giderken tüm kelimelerde arkandan sürüklenerek geldi. Bir þey diyemedim sana. Ýçimden attýðým o çýðlýklarý duymadýn. ‘’ Ne olur gitme kal ‘’ diye baðýrdým sana sessizce. Kulak zarlarýný patlatacak o çýðlýklarýmý sana duyuramadým..

O parkta saatlerce oturdum senden sonra. Babasýnýn gözleri önünde boðulan bir adamýn yaþadýðý þoklarý yaþattýn bana. Sen giderken ben sadece sana bakýp tüm beceriksizliðimle aðladým.


SEN GÝDERKEN




Ben sadece gidiþini izlemedim. Ýçimden Tanrý’ya yalvardým;’’ Ne olur Tanrým geri gelip bana sarýlsýn, bir annenin çocuðunu sevdiði gibi sevsin, saçlarýmý okþayýp bana tekrar sarýlsýn’’ dedim ama beni ne Tanrý dinledi nede sen geri geldin.

Peki, sen þimdi bir daha geri gelmeyecek misin? Peki, ben kime ‘’ seni seviyorum ‘’ derim? Peki, kim kaldý þimdi geriye beni avutacak? Peki, kim ben hasta olduðumda üzülecek? Kim bana ‘’ Seni çok özledim ‘’ diye bir mesaj çekecek gece yarýlarý? Kim merak edecek beni? Peki, kim benimle kavga edecek masumca?

Biliyorum artýk kimse bunlarý bana yaþatamayacak. Sen artýk yoksun ya þimdi , ben her gece aðlarken sensin diyerek bakarým boþ duvarlara..



SEN ARTIK YOKSUN YA ÞÝMDÝ



Ben bu sahil banklarýnda elimde ki ucuz birayla arkadaþ olurum. Hatta benim dualarýmý kabul etmeyen Tanrýmla oturur konuþurum saatlerce. Her sevgiliye küfür eder sararým etrafa. Sataþýrým tüm mutlu insanlara. Aklýma senin bir beraberliðin olduðunu getirir lanet ederim banktaki yalnýzlýðýma ve salaklýðýma. Kurþunlar sýkarým her gece firar eden aklýma.Batýrýrým kaptaný olmayan tüm gemileri..Yýkarým tüm kurduðum hayallerimi. Tüm beyaz gelinliklerimi atarým þu fýrtýnasý bitmeyen denize. Orucunu bozmuþ biri gibi her dakika sarýlýrým bir dal sigaraya.
Artýk sen yoksun ya hayatýmda? Ben her gece firar eder, çocuk gibi aðlarým baþka kollarda..
Sen bilmiyorsun ama annemde artýk sýkýldý bu gözyaþlarýmdan. ‘’Sen nasýl erkeksin ‘’ diyor bana..
Sahi ben nasýl bir erkektim?


SEN BÝLMÝYORSUN AMA

Ben hala bir çocuk gibi aðlýyorum odamdaki boþ yataðýmda. Her dökülen gözyaþýmda bir dua sýkýyorum gökyüzüne. Kabul olmaz biliyorum ama olmama ihtimaline raðmen ben yinede titreyen bir bedenle ediyorum. Her seferinde kucaðýma sen diyerek aldýðým yastýðým sýrýlsýklam oluyor. Üzerinde dalga dalga iz býrakýyor tuzu bitmiþ gözyaþým. Sen bilmiyorsun ama galiba dün gecede dayak yemiþim sokak serserilerinden. Elimdeki þarap þiþesi kýzdýrmýþtýr yine. Ne yapayým adam gibi içemiyorum þu lanet acý þeyi. Ne zaman sarhoþ olsam hýçkýrýklarýmla boðuluyor bu sahil þeridi. Sen beni unuttun ama ben unutmanýn formülünü kaybettim..



SEN BENÝ UNUTTUN AMA


Ben unutmak isterken bile hatýrlýyorum o kahrolasýca yüzünü. Beni mezar taþý gibi kas katý yapan o gözlerini. Birde neyi hiç unutmuyorum biliyor musun? Hani cep telefonlarýmýzla devamlý birbirimize çaðrýlar atardýk ya? Ýþte onu.. Sen her çaðrý attýðýnda beni düþündüðün gelirdi aklýma ve bayramý karþýlayan bir çocuk mutluluðuyla seni arardým.. Þu sýralar her telefonum çaldýðýnda sensin sanýyorum. Sen olmadýðýný anlayýnca da açmadan fýrlatýyorum yanýmdaki koltuða.

Ne olurdu sanki az önce arayan kiþi sen olsaydýn?



SEN OLSAYDIN


Benim gibi güçsüz bir þekilde yaþayabilir miydin bu ayrýlýktan sonra? Geri dönmeyeceðimi bildiðin halde akla gelmeyecek çýlgýnlýklar yapar mýydýn dönmem için? Her sabah ayný otobüs duraðýna çok sevdiðin papatyalarý getirip býrakýrmýydýn? Peki, her gece evimin önünde nöbet tutarmýydýn?
Aðlamak için son insanýnda yanýndan gitmesini bekler miydin?

Yapmazdýn demi?

Peki...

O zaman son kez iyi dinle beni..

Hani hep derdim ya sana SON SEVDÝÐÝMSÝN diye?

SON SEVDÝÐÝM DEÐÝL, SON SEVÝYORUM DEDÝÐÝM OLDUN ..