Kayboldu zamanýn eriyik acýsý içinde...Farkettiðin an maskesini takan
farkettiðin an içini usturayla aniden çizip atan...
Bilmediði bir þehrin yokuþundaydý dün düþünde..
Bugün elinde gitarý çalýyordu boðaza karþý bir bankýn üstünde,
üstünde mor bir elbise...Ve gözünde hiç eksilmeyen damlamaya hazýr bir siyah girye...
Uçurtmasýnýn ipi kopup gittiðinden beri
sadece anlama bulamaya çalýþtý kelimeleri...
Kapý çalýndý açmaya korkmadý:bu gündüzü olmayan günlerin takvimi...
Takvim sayfalarý günbegün tokattý geçmisi yüzüne vuran ve gecesi her dem koyulaþan...
Baktý sustu koþtu ve ne yaptýysa olmadý..
Nefesi durmadý..Kapý kapanmadý..
Dipsiz boþluk onu sýcak kucaðýndan atmadý,
sildi suretini, sundu yaþamaya...
Þimdi kendini düþlerle avutuyor zira sadece kuklasý oluyor yenilmeyen zamanýn,
Yarýn nerede bunu kendi bile bilmiyor...
Her yeni an perde açýp kapanýyor
Oyun kýsýrdöngü oluyor...Yapboz mavileri tüketiyor...