Sensizlik nasýl bir duygu bir bilsen...Her günüm ne kadar sýzýlý, ne kadar sancýlý ve özlem dolu bir tarif edebilsem...

Olmuyor baba olmuyor... Yapamýyorum sensiz... Zaman durdu sanki, her gece rüyama giriyorsun konuþuyorsun benimle saatlerce... Anlatýyorsun esas yerindeki durumunu bana... Öyle mutlusun ve huzurlusun ki az da olsa rahatlatýyor bu durumun beni... Ya sonra, uyanýnca o kadar özlemiþ oluyorum ki seni, bilgisayarýma kaydettiðim sesini dinliyorum sýk sýk... Her zamanki gibi bana hayatla ilgili kýsa kýsa öyküler anlatýyorsun, anýlarýný paylaþýyorsun... Ve ben sesini her duyduðumda inanamýyorum hala gittiðine...

Zamanla acýn hafifler demiþlerdi oysa ki...Ama olmuyor iþte, ne hafifliyor acým, ne de geçiyor zaman... Gözyaþlarým tükendi bile akmýyorlar artýk arsýzca... Birileri anlatýyor hep yaþadýklarýný, sevinçlerini, hüzünlerini, umutlarýný ve yýllarca biriktirdiklerini ama ben duymuyorum duyamýyorum artýk hiç ama hiç kimseyi...

Saðýr oldum, kör oldum, dilsiz oldum 23 þubattan beri... Artýk hiçbir olay acýtmýyor beni, hiç kimse kanatamýyor kalbimi...Hissizim sanki hayata karþý...

Bu sabah rüyamda gördüm seni yine... Dünyaya karþý koruyordun beni, hala babamsýn iþte... Artýk yanýmda olmasan bile, rüyamda hala babamsýn iþte...


Biliyorum sana verdiðim sözü hala tutamýyorum... Zaman zaman yastýðýmý gözyaþlarýmla ýslatýyorum, derinlere dalýyorum, albümdeki resimlerimize bakýyorum, resminle konuþuyorum...


Olmuyor iþte baba olmuyor...6 ay oldu ama özlemin hep içimde... Hergün, her saat, her saniye giderek büyüyor... Ve ben hala inanamýyorum gittiðine...

Seni çok özledim ve çok seviyorum... Caným Babam...