Seni dinliyorum þimdi. Yokluðun kanattý beni. O kadar söylemek isterdim ki sana seni deli gibi sevdiðimi. Uðruna neleri feda ettiðimi, dahasýný da edebileceðimi. Gözlerimden ne olur anla. Seninle konuþamýyorum. Sen bana yasaksýn. Sen asla’nýn yüreðindesin, en uzaktasýn. Aylardýr senle yaþadým sensiz. Sana baktým seni göremedim, sana yakýþtýramadým kendimi. Yasaða uzak kaldým, yasaklandým, yasakladým kendimi. Þimdi çaresizim, sensiz geçen her saniyem yýllarýn acýsýný hasretini dikiyor yüreðime.

Bugün de seni yazmak istedim, her zaman olduðu gibi. Senin için yazdýðým hikâyemi okudum, sonu gelmemiþ. Hep baþkasýný yazmýþ ama senden vazgeçmemiþ Havvayý okudum, yasak meyvenin cazibesine hayýr diyememiþ. Havvayý okudum senle anýlarýmý yaþarken. Benliðimi okudum sayfalarca. Hasretimi okudum Havvada, seni okudum sayfalarca. Yasaðý okudum yaþlarla ve onunla.

Ýçim hiç bu kadar kanamamýþtý. Onun beni sevmesi için neleri vermezdim ki. Ama þimdilik yeri kalbimin hiç ulaþýlamayacak derinlikleri. Ama hiç ulaþýlamayacak olan derinlikleri. Yüzlerce binlerce kilit takýlmýþ en ulaþýlmaz köþeleri. Yol yok oraya giden. Olmamalý herhangi bir yolu. Buna ne ben izin vermeliyim ne de bir baþkasý.

Çaresizim. Duygularým, mantýðým, yasaklarým arasýnda sýkýþýp kaldým. Hiçbir yana hareket edemiyorum. Daha da ötesi düþünemiyorum. Kilitliyim. Yüreðime kilitliyim. Sevdiklerime kilitliyim. Yüreðimdeki kilitlere ulaþacak yolumu da kaybettim, kaybettirdim.

Seni yaþýyorum, seninle yaþadýklarýmla. Neden her þey ilk baþlarken olduðu gibi deðil. Ben seni sürdüremedim. Sana hak ettiðini veremedim. Þimdi, þimdi artýk seninle yaþadýklarýma aðlýyorum, yeni olacaklara deðil. Önümü göremiyorum, yürüyemiyorum, öyle iþte…

Yasaksýn, yasak kalacaksýn… Ama her yasak anýn yüreðimde derin kökler salacak ve hep orada yaþayacak, her saniyesi daha da güçlenerek… Beni affet, senden izin almadým, seni kalbime hapsederken… Affet…




Funda,,,,,2007, Çarþamba
Sadece sen, yasak sen