Bu kez anladým!
Dudaklarýnýn geçiþ töreninde sahici sözcükler eksik
Ay ýþýðý biriktirmek sana yetmiyor doðru
Uzun cümleleri beceremediðinden deðil
Sevmediðinden uzamasýný kestirip atýyorsun kinayeli boþluklara adýný
Çok feci yaralýsýn uçamýyorsun
Kalbinin yönlendirdiði hiçbir hayali adana
Hiçbir ihtilali dindiremiyorsun gözlerindeki
O tuhaf yalnýzlýðýnýn itibar görmesini dileyen
Ve hatta çoðu kez dilenensin aþkýn baþ harflerini

Hiçbir þey anlamadýn!
Sen neyi anlarsýn ki
Kurþun geçirmez erkekliðin varken üzerinde
Islak dudaklarý öpmekten baþka
Kalýn tehditlerin daha soðumamýþken
Acemi nezaketlerin anlamsýz kaçýyor boþver

Yaþýyor musun?
Hangisi gerçek yaþamak?
Cansýz kaldýrýmlara sürünen kedi gibisin sinsi ve soytarý
Kalbi alýnmýþ ama güçlü, ayakta sanki dimdik
Ya da hangisi yaþamamak?

Uzun bir oltayla merhaba de yalnýzlýðýma
Yaralýyým, adasýzým bazen de dumanlý
Ýspirtoyla öpüþürken bile þair olmak mý
O içlenmiþ yalnýzlýklarýnýn sana kestiði fatura
Hey gidi günler aðýr aðýr yüklendiler üzerimize
Omuzlarýmýzýn çökük durmasý sadece geçip gidenin hamallýðý
Gurur törpülemek nafile ama yine de törpüle boþ durma

Belki bir gün anlarsýn…


Alican Doðar