Beklemeyi seçen kiþilik aç insanlara özgüdür...
Bir eþ, bir sevgili, ya da bir anne olarak. Dönmesini… Aramasýný… Tekrar sevmesini belki de…
Ýstemesek de, hep bir þeylerden taviz verilir bekledikçe…
Hayatlarý onlarýn keyfi sefasýna göre programlanýr zamanla. Bu proðramýn daha çok ulaþtýrmasýný beklerken sevgiye, uzaklaþtýracaðýný bilmek canýný yakar insanýn. Soru iþaretleri hýz kesmeden bölünerek çoðalýrken, kýrar gururun bel kemiðini...
Beklemek konuþturur insaný zamansýz ve fazladan ayrýntýlara takýlýr insan…
Hala bitmesin, gitmesin diye kendimizi yok sayýp beklerken, bekleyip en olmaz ayrýntýlarda kendi canýmýzý yakarken, onlar çoktan bitirmiþ olur ve giderken arkalarýna bile bakmazlar…
Arkada bakýlacak çok da birþey yoktur aslýnda. Onlar aþk acýsý çektiklerini düþünürler de, oysa çektikleri sadece açlýktýr. aþk gururla ilintilirdi ki, gururun tokluluðudur aþký yücelten, kiþiligi ulaþýlmaz gösteren...
Bilinmez çogu yerde aþkýn gururla yüceldiðini ve tam biraz da doyacaðýný sanan beklemeyi seçen kiþilik bozukluðu davranýþ þekli, bir daha ki bahara biraz daha aç girer...