Zaman

Seni düþününce
Ýnsanlýk uðruna
Denizde boðulanlar     
Daraðacýna yürürken haykýranlar
Alevler içinde saniyeleri sayanlar...     
Düþüveriyor aklýma
Bir de sen düþüyorsun bahtýma
Vefasýzlýðýnla
Ýnsafsýzlýðýnla
Hýzla akýp gidiþinle...
Ve sonra
Kimi anlara
Seni mýhlamak
Bir daha asla çýkarmamak
Saplanýyor aklýma


Zaman
     
Sevdalýlar hasretle yol gözlerken
Aðýr ve hantalsýn
Oysa yerçekimi ayný
Küre dönüþü farksýz
Sen inadýna yavaþ
Her kur’a da kaybettiren tarafsýn
Acýnýn doruðunda
Mutsuzluðun bolluðunda
Uzadýkça uzayan
Berbat mý berbat, inat mý inatsýn

Zaman

Zaman zaman düþündüm
Deniz kýyýsý bir kumsalda     
Avuçlayýp seni kavralamayý
Býrakýp rüzgarlara uçurtma gibi
Çocuklaþýp oynamayý
Çok düþündüm
Bir yolunu bulup
Meydanlarda pazar kurup
Seni almayý
Seni satmayý

Zaman

Hiç lüzumun yokken
Bir nehir gibi
Ýçime dolup boðuyorsun
Muhtaç oluyorum ki sana
Sýzýp gözeneklerimden bulutlara
Kayboluyorsun
Hep düþündüm
Formülünü bulup
Bir atölye kurup
Seni eritmeyi
Ve
Yeniden üretmeyi

Zaman

Sen sonsuzluk kadar yaþlý
Kâh ak saçlý
Ezeli bir hükümdarsýn
Kâh baþý taçlý
Gencecik bir kýralsýn
Çok istedim
Bu sýrrý çözüp
Dünya âlem gezip
Verenden almayý
Vermeyenden çalmayý
Kimi özel anlar için

Zaman
Zam- ve -an
Zam-lý bir-an

Uzun lafýn kýsasý
Gidenler aþkýna
Kalanlar için
Haydi þimdi
Hodri meydan !