Tutku gecenin bir yarýsý dilimden damlayan sevgimsin;
Sessiz susarak baðýrdýðým,
Kendimden bile sakladýðým,
Yaþamaya korktuðum,
Gözlerinin içine bakmadýðým,
Baksam da görmediðim
,
Kelimeler yan yana geldikçe sýðmayan...
Gözlerimden damlayan ebedi özlemini;
avuçlar dolusu göz yaþýyla yýkasam da hiç tükenmeyecek,
Týpký bendeki acýyan ruh gibi...
Ey abartýlasý en hakli,
Ey yaktýðý ateþten bi haber,
Küçültülesi en haklý
Hangi anlam yan yana gelse anlatýr?
...
Yazdýkça dinmeyen, acýttýkça acýtan;
Küfrettikçe susmayan, haykýrdýkça haykýran
Ey Þair'in þiir'i!
(birini örnek versem ötekinin gönlü kalýr.)
Susmak Nasýl bir ölmek kim bilir...
Sustukça Susulasý!...
Be hey benden (ki ilk ve son) gidiþim.
Daim elvedam...
Hep Elveda...
Elveda.