Bir Ölünün Gözüyle

Ara sýra, ölmüþ de, hayata sanki ziyarete gelmiþ gibi, bakmak istediðiniz olur mu? Sanki herþeyi bir tiyatro izler gibi izlemek… Ben, ara sýra yapýyorum bunu . Özellikle çocuklarýmý ve eþimi bir arada izlerken.

Hep, endiþelendiðim konularýn nasýl da sütliman olduðunu, ben olmasam yapýlmayacaðýný düþündüðüm herþeyin, saat gibi iþleyen bir organizasyonla, sakin sakin nasýl da gerçekleþtirildiðini görüyor gibi oluyorum.

O zaman, anlýyorum ki, hayatý ben zorlaþtýrmýþým. Keþkeler baþlýyor o anda, keþke daha az detayla uðraþsaydým, keþke çocuklarýmýn keyifle üstlerini kirletiþlerini, eþimin içme dediðim halde odada sigara içiþini ve o sigaranýn küllerini, o en sevdiðim, annemin hediyesi kuruyemiþ kasesine koyuþunu, oðlumun daha iki gün önce aldýðým ve paraya kýyarak marka tercihi bile yaptýðým ayakkabýnýn üstüne basýþýný, acýyla ve öfkeyle deðil, þefkatle izleseydim.

Bakýcýnýn asla saatinde gelmeyip, gelince de anlattýðý hikayeleri sanki zaman kavramý yok, aný yaþýyoruz felsefesiyle dinleseydim. Belki de onlarla geçirdiðim süre, þimdi keþkelerle deðil neþeyle anacaklarý anlarla dolu geçerdi.

Þimdi, çemberin dýþýndan seyrediyorum onlarý, özgürce, sessizce, hiçbir koþullanmaya uymadan serbest salýnýmda…

Bakýyorum da, nasýl da dersini çalýþtýrýyor babasý ilkokula giden oðlumun, küçük oðlan üstünü giydi, üstelik benim en sevdiðim ve O’nun asla giymeyi kabul etmediði kýyafetleri seçerek…

Þimdi hep birlikte alýþveriþe gidiyorlar. Hem de, kocamýn nefret ettiði o büyük, kalabalýk ve gürültülülerden birine. Oysa onlarla beraberken, hep, ben götürüdüm çocuklarýmý, O, asla gitmek istemezdi, nefret ederdi alýþveriþten..

Her neyse..

Þimdi biraz da sokaklarda dolaþayým , ýssýz sokaklarda…

Evsizler görüyorum, sýðýnmýþ bir aðaç altýna sanki yuva çatýsý gibi, sokak kedileri aç, çöpleri karýþtýrýyor bir sokak lambasý altýnda.

Korkarak evine giden kýzlar görüyorum, geç kalmanýn korkusuyla evde bekleyen babalarýnýn yapacaðý sorguya cevap hazýrlýyorlar.

Bir adam, diðerini býçaklayýp kaçýyor, sarhoþ mu ne?

Sahil kenarýndayým þimdi, yakamozlar görüyorum denizde ve el ele yürüyen bir sevgili,
mutluluktan gözleri parlýyor týpký yakamozlar gibi…

Raký sofralarý görüyorum. Sahici mi, yapay mý, ayýrt edemiyorum ama, en azýndan kahkahalar yükseliyor sahildeki restorantlardan püfür püfür esen yaz rüzgarýna karýþmýþ.

Güneþin doðuþu, ne de güzel görünüyor buradan. Oysa hep uykuda olup göremez ya da güneþ gözüme geliyor diye perdeyi kapatýrdým hayattayken.

Yepyeni bir güne uyanan insanlar görüyorum. Kimi neþeli, kimi isteksiz hayata. Belli ki günden beklentileri farklý. Endiþeli yüzler görüyorum hastanelerde, belki de bir ameliyat öncesi ya da bir önceki gün yakýnýný kaybetmenin acýsý bir tokat gibi patlayarak uyanan ve biraz dalarak acý gerçekten uzaklaþmaya çalýþmýþ insanlarýn acýlarýný görüyorum.

Telaþla baþlýyor þehirde yeni gün…

O da ne ! Trafik yine týkalý, oflayan puflayan insanlarý gözlüyorum. Ýþine yetiþme telaþýyla ne kadar da stresliler. Hatta bazýlarý sýðýnma þeridinden gidiyor ve diðerleri deli gibi kornaya basýyor. Ýþte tünel yine iptal.

Ne kadar boþ geliyor onlarýn bu çýrpýnýþlarý, aslýnda ne yaparlarsa yapsýnlar sonunda belli ki en fazla 30 dakikalýk farkla yine gidecekler iþlerine.. Ben ise artýk hiç gidemiyeceðim.

Ýþ yerlerini görüyorum. Mutsuz suratlar, iþlerini zaruriyetten yaptýklarý nasýl da belli. Ara sýra arkadaþlar anlarý paylaþýyor, bir kahve eþliðinde. Çocukluðundan gelen yaralarýn, izlerin hesabýný verircesine çatýþan, çarpýþan yetiþkin insanlar görüyorum.

Terfiler görüyorum bir grup mutlu ve gururlu insan yüzleri ve ayný zamanda hayal kýrýklýklarý görüyorum emeðinin karþýlýðýný alamama hissiyle bazý gözlerde.

Radyoda yine haberleri dinliyor benimki. Haberler hep ayný; kazalar, ölümler, kavgalar, hýrslar, savaþlar.

Ya aþklar… Ünlülerin aþklarýný dinlediðim magazin programlarýný veya aþk ve sevgi üzerine yazýlmýþ milyonlarca dizi senaryosunu düþünüyorum. Akþam olup, gün batarken, tekrar evleri dolaþýyorum. O, pencerelerinden küçük sarý ýþýltýlar saçarak, geceye renk katan yuvalarý.

Uzaktan hepsi birer yuva ama içlerine giriyorum ve hep yalnýzlýk görüyorum. Katlanýlabilir hale getirmek için “birlikte yanlýzlýk”ý seçmiþ evli insanlar görüyorum . Hepsi birer odaya daðýlmýþlar. Oturduklarý yerden, hayatý yaþamak istiyorlar. Kadýnlar tek baþýna bir TV karþýsýnda yalnýz ve sanal paylaþýmlar yapýyor. Ayþe’nin, Fatma’nýn, Ali’nin aþkýna aðlýyor. Onlarýn evlenmelerine mutlu oluyor. Adeta kendine baþka bir alemde yeni bir hayat þansý sunuyor.

Bilgisayara baðlý erkekler görüyorum. Hazzý, cinselliði sanal dünyanýn sýnýrsýz fantazilerinde arayan. Karýsýný evlenmek için, baþka kadýnlarý sevgili olmak için seçen erkekleri.

Oysa þimdi ben kendim için de, diyorum ki , izlemek yerine keþke yaþasaydým hayatý daha da doya doya. O TV de izlediðim aþký, o yakamozlarý seyredip gitseydim evime, güneþin doðuþunu izleyerek baþlasaydým güne.

Ýzlediðim ve kaçýrdýðým her an þimdi uzaktan bakýnca belki de hayatýn istenilerek yaþanacak en küçük bölümü. Hayatýn genelinde zaten zaruriyetler var.

Ama bir de görüyorum ki hayat her yönüyle dolu dolu bir bütün. Acýsý, tatlýsý, tuzlusu, ekþisi ile çeþit çeþit lezzetler sunuyor bizlere.


TATMASINI BÝLENE!


e.o.t
Temmuz 2007