Oy verme yaþým gelmeden önce; bir oy bir oydur, kullanýlmayan oylar toplumun aleyhinedir diye düþünüyordum. Zihnime oturttuðum örnek de Hazreti Yusuf'tan idi. Þöyle ki; nasýl hazreti Yusuf iki þer görünen "Züleyha ve zindan" arasýnda seçim yapmak durumunda kaldýðýnda, her iki þerden daha hayýrlýsýný seçmiþti; ben de içinde bulunduðumuz durum ve seçenekleri bu þekilde deðerlendiriyordum. Doðal olarak bu seçenekler ve sistem karþýsýnda oy vermeyi de her iki þerden daha hayýrlýsý olarak görüyordum. Fakat daha sonra kararýmý deðiþtirdim, zaten oldum olasý iki seçenekten birini seçme durumunda kaldýðýmda en az bir üçüncü yolun varlýðýna inanýp onu bulmanýn yollarýný denerim. Tek baþýna oy vememenin de bireysel ve toplumsal olarak kafi olmadýðý aþikar olsa da hiç oy vermedim ve vermeyi de düþünmüyorum. Zira gidiþatýný "halka raðmen; halk için" olarak belirlemiþ bir sistemde; koltuk deðneði olmak istemiyorum!

Hal böyleyken yine de þimdilerde Pinokyo'yu siyasete atýlmaya ikna etmekle meþgulüm. Eðer baþarabilirsem kararýmda bir istisnaya kapý açarak; bir sonraki seçimlerde oyumu Pinokyo'ya vermeye niyetliyim. En azýndan kendisi de diðerleri gibi bir kukla olsa da yalan söylediðinde burnu uzamakta! Doðrularý örtmek, rant saðlamak, zulmetmek veya adaleti geciktirmek için yalan söylediðinde, burnunun uzamasý; ya kendisini bundan alýkoymasýna yada bizim durumdan haberdar olup onu alýkoymamýza vesile olacaktir diye düþünüp, bir hevesleniyorum ki sormayýn! Bu topraklarý/ýn insanýný tabandan deðil tavandan bakarak tanýmaktan ve daha fazlasýndan dolayý burnu göklere uzanan, burnunu taþýmak için burun deyneklerine muhtaç, baþkasýnýn gözleriyle, dürbünüyle bakan, nice modern Firavunlara þahit olduk ve de hala olmaktayýz. Soytarýlar ve Hamanlar'dan hala neler çekiyoruz! Aslýnda sorun burunlarýnýn havada olmasýndan ziyade merkeze yaklaþtýkça niyetlerinin bulanmasý, evrim gerçirmesi, yolun baþýnda araç olarak görülenlerin teker teker elde edildikçe amaç haline gelmesi... Meydanlar Nietzche'nin tabiriyle; "çaldýðý diþlerle halkýný ýsýran namertler"le dolu! Oysa bizim en azýndan anne bak kýral çýplak demeyi baþaran insanlara ihtiyacýmýz var.

"Türkiye'de oynanan "demokrasicilik oyununu" þu misalle daha güzel anlatabilirim: Ülkeyi bir gemi olarak düþünün, bu geminin biri gizli olmak üzere iki adet kaptan köþkü var, tabiiki iki de dümeni... Herkesin gerçek sandýðý sahte dümenin kaptanýný yolcularýna seçtiriyorlar. Seçilen kaptan ucu boþ olan sahte dümenin baþýna geçiyor ve hep "...miþ" gibi yapýyor; görevi bu. Gemi ahalisi, kendilerini istedikleri rotada, ulaþmak istedikleri limana doðru, seçtikleri kaptanýn götürdüðünü düþünedursun; gizli kaptan köþkünün seçimle gelip-gitmeyen demirbaþ kadrosu gemiyi istediði rotada seyrettiriyor. Eðer sahte dümenin baþýna "rol" icabý oturtulan "göstemelik kaptan", gemi ahalisinin iradesini geminin rotasýna yansýtmaya yeltenirse, 27 Mayýs'ta olduðu gibi, kaptan "rol"ünden alýnýp daraðacýna yollanarak haddi bildiriliyor." Kýymetli Hocam Mustafa Ýslamoðlu'nun bu tezinin büyük ölçüde doðru olduðunu düþünüyorum. Fakat dümene seçilen kiþinin bu kadar pasif olduðunu kabul edersek, bu yapýlan tüm hata ve hayal kýrýklýklarýna bir mazeret sunmaktýr. Buna mukabil sistemin bir dümen üzerine kurulduðu muhakkak. Ayrýca içinde bulunduðumuz durumu tasvir ederken bazen eleþtirmeye, analiz etme çabalarýmýz vesilesiyle; gri propagandanýn, korku imparatorluðunun ekmeðine yað sürüp, kazanýlmýþ çaresizliði körüklemesinden de kaçýnmalýyýz. Özetle bu dümen sistemi için söyleyebileceðim en kapsayýcý cümle Seyyid Kutub'un; "Metod hiç de masum deðildir!" cümlesidir.

Bir gün gelecek "Üstünlerin Hukuku' nun gölgesinden sýyrýlýp, "Zorba Devletten Hukukun Üstünlüðü"yle beraber doðacak güneþ üstümüze. Cahit Zarifoðlu'nun dediði gibi dua edelim o gün mahþer olmasýn!..