hayatta bizi yýkabileceðini düþündüðümüz olaylar belki de en ufak acý taneleridir!
bir insan tam olarak ne zaman umutsuzluða gömülebilir?En yakýn arkadaþýyla yaptýðý bir kavga ve bunun sonucunda yalnýz kalacaðý ya da arkasýndan konuþulduðunu duyduðunda aslýnda kimsenin onu sevmediði hissi.
belki bunlar günlük ve fani hayatýmýzda yaþadýðýmýz ,o çözümlenmesi çok zor olan sorunlar ya da bizim üzülecek bir þey kalmadýðýnda,canýmýzý sýkmak için kullandýðýmýz bahaneler.sizce?
bugün tam bugün bir þeyin daha hakikatine vardým..fani hayatýn aslýnda o kadar acýmasýz olmadýðýný(þimdilik).belki yakýn birini kaybetmenin acýsý bana bunlarý söylettiren.ya da hayatýn en büyük yýkma eylemini gerçekleþtirdiði an þu anda.bundan tam 10 dakika önce olup bitti herþey..belki 1 dakikasýný bile almadý annemin.evet evet tam da öyleydi.abim az önce annemin üzerine þaka olsun diye bardaðýn dibinde kalan buz gibi suyu döktü.ki biliyor ki annemin en sevmediði þeylerdendir bu.evin içinde küçük çocuklar gibi koþuþuyorlardý..annem hýrslar içinde elinde t-shirt 'ü abimin peþindeydi.tam o sýrada telefon çaldý ki ben açamazdým çünkü abime þu donmuþ evde kolayca hazýrlanabilir hamburgerlerden yapýyor bir yandan da söyleniyordum..neden senin yemeðini ben hazýrlýyorum diye!o anda dert edindiðim konuydu benim için.neyse ki o gürültü içinde abim telefon sesini duyup bir kaçýþ olarak atýldý.telefon daki anneannem idi.abimin:
-bak annen arýyor diye anneme söylendiðini duydum.
hiçbirsey olmamýþ gibi hamburgeri hazýrladým ve býraktým.elimdeki bir bardak suyumla telefon açýlýþýndan sonra annemle abýmýn gömulduðe odaya yöneldim.annem aðlýyordu.Bir elinde pamuk bir elýnde asiton.daha 2 gun önce surduðu ojelerýný çýkartýyordu.sanki biliyormuþum gibi :
-anne zekiye teyze mi ölmuþ dedým!
annem o güzel yesýl gözlerinden akan yaslarla beraber ''evet'' dedi.ne yapýcaðýmý bilemez bir þekilde kalmýþtým orda.annem :
-o beným babaannem sayýlýrdý diyordu.
anneannemýn karsý apartmanýnda kýzý ve torunuyla oturan o teyze için.
ve hersey 15 dakika içinde oldu.annem üstünü deðiþtirdi ve evden çýktý ki bunu yaparken kendi kendine beným pilav yapamýcaðýmý ama arada gelýp bakýcaðýný söyluyordu..

diye anlattý küçük kýz!belki o küçük kýz hayatýnda ilk defa bu kadar acý verici bir olay yasýyordu.sanki oradaymýþým gibi gözlerimden yaslar akmaya basladý ve devam etmesýne izin verdým..iþte buydu ,haklýydý..hayatta bazý seyler býzým için çok büyük sorunlara neden olur!ama aslýnda umutsuzluða kapýlan o küçük kýz þimdilik bunlara üzülüyorum sadece diyordu.haklýydý þimdilik..sonrasý ayný..