Falcýnýn anlattýðý kadar cümle kurabiliyorum karþýnda.Hep ayný þeyler…
Küle dönme zamaný üç vakte kadar…Zamaný parçalar halinde önüne seriyorum.Bütünlüðü yakalamak mümkün deðil, olmadý , olmasýný diliyorum.Hayýrsýzlýðýmý hatýrlatýyor kahvenin telvesi…Kara üstüne karalar baðlýyorum, kararsýzca…Acabadan kümelenmiþ yüreðimin kabarmasý…Ýki parmaðýmla tutunduðum kahve fincaný, çaresizliðimi savunur zararsýzca…

Firari gecelerimde ay ýþýðýna ortak olan fikrimin penceresi, susuzluðumu fýsýldar kulaðýma.Fincanýmýn ters-düz edilmiþ halinden kaçamak sabahlar biriktiririm.Uçurumlar konar göz bebeklerime, uzaklýðýmý týrmanýrým, parmaklarým kýrmýzýya bulaþýr, topraða ve taþa yeminlerim ulaþýr.Ýnfaza yakýn bu halim okunur kahvenin telvesinde, bendeki ne varsa, ve ne olmamýþsa tüter buram buram…Ýki parmaðýmla tutunduðum sigara dumaný, hasretimi heceler, du-ra-mam…

Ruhumun kayýt bilmezliðinden hovarda zamanlarýmý kovalýyorum.Dudaðýmýn kenarýndan yorgun sular süzülüyor, elimin tersiyle siliyorum.Fiyakasý askýya alýnmýþ acýlarýmý kullanýyor beli hayata baðlanmýþ hayatýn kuklasý…Ne yazýk! Onu da yazýyorum.Gölgesi gölgeme vurmuþ yaratýlanlardan öðrenirim sevmeyi, gülüþüme perde olan hüzünleri tanýrým, her zamanda…
Her meclis duygularýmýn pazar yeri.Düþüncemi satarým köþesi belli olmayan dilenciye...
Ýmdat dilendiðim anýmda, yanýmda ne pazaryeri ne köþesi belli olmayan dilenci…
Ne acý! Bunu da yazýyorum…Ýki parmaðýmla tutunduðum kalem, huzurumu döküyor eteklerime, taþ(lan)ýyorum…

Üç vakit…Üç hece…Üç taþ…

Üç vakit kaldý kýyamete…Yer, yüzüme imkansýzý kör býçakla öðretiyor.
Konuþma ne olur! Benim dudaklarým kanýyor.Rüyamda ismini öðrettiler üç defa…
Dünyamda sana yer býrakmadýlar.Konuþma ne olur! Uykuma misafirim ol ve yüreðime…
Taþý kesmeyen kalemin sahibi benim.Görgüsüzlüðümü baðýþla…Sevgisizlikten seviyesizleþti azalarým…Sorgusuzca çirkinliðimden bahsettiðim gün…Gülümsediðimin resmini çizeceðim…

                                             
25-07-07 / Konya