Ne kadar acý olsa da ne yazýk anladým artýk
Çok geç olsa da, dallar yapraðý býraksa da
Aðaçlar hazan muþtusuyla hüzün yaþasa da
Sen sanki bir yeldin, estin serinlettin, gittin

Sormak ne çare ki artýk, bülbüller þakýsa da
Aþiyaný için hiç yýlmadan, azimle çok çalýþsa
Yâri için mütemadiyen kanatlarýný çýrpsa da
Kelebekler renklerin güzelliðiyle konsalarda

Zamanýn çarklarý arasýnda aranmak ýzdýrabýný
Þevk içinde, enginliðinin uzanan þiirselliðinde
Merakýn en acýmasýz katresini sen sessizliðinle
Öyle bir yaþattýn ki, seni ayakta alkýþlamamak

Ne mümkün, sen aþkýn tenle yaþanamayacaðýný
O kadar manidar, zarifliðin asudesiyle anlattýn ki
Gecelerim sessizliðini bozdu, yýldýz yerinden oldu
Yaþlar akmaz oldu, sine kurudu, aþk seninle oldu