Tesadüf bu ya yolum Assos'ta bir köyden geçti, baktým bir köy kýraathanesi, motoru iyice yorulmuþ arabamý park ettim önüne, daldým içeriye. Köyün adý lazým deðil. Unuttum da adýný zaten. Çünkü Filozoflar Köyü dedim, bir daha gerçek adý aklýma gelmedi. Unutmak da iþime geldi ne yalan söyleyeyim. Uzun bir yolun yolcusuydum. Bir çay molasý vermek hakkýmdý. Þöyle tavþan kaný bir çay yorgunluðuma iyi gelecekti. Küçük bir çay ocaðý, her biri elli yaþýný devirmiþ yaþlý sayýlabilecek müdavimleri vardý kýraathanenin. Kaðýt, okey gibi oyunlar oynanýyor olacaðýný sanmýþtým ama yanýlmýþým. Kýraathanenin müdavimleri aralarýnda hararetli hararetli konuþuyorlardý. Allahýn selamýný verip yanlarýna sokuldum. Muzipçe karþýladýlar, hatta abarttýlar, þaþýrdým doðrusu. Birbirlerine pandik atmaya çalýþan yaramaz erkek çocuklarý gibiydiler.

- Selamýn aleyküm, oturabilir miyim?
- Aleyküm sütlaç, ný ha ha hangimizinkine?

Hemen bir arkadaþý tavýr koydu, uyardý. Ama fýrlamalýkta, o da ondan aþaðý görünmüyordu.

- Len Dekart yine saçmalýyon, senin yüzünden köye doru dürüs bi adam gelmiyo, herkeþ kaçýyo len..

Sonra bana döndü ve þöyle dedi:

- Geç otur bayým þööle, þiir sever misin?

"severim" diyebildim ama, açýkçasý aþýk atýþmasý falan yapacaklar sanmýþtým. Adamlar bana kafayý yedirtmeye and içmiþlerdi adeta. Resmen iki þairin þiiri üzerine tartýþýyorlardý. Üstelik konu çok derindi. Zira içlerinden birine göre, bir þair diðerinden çalmýþtý. Diðerleri inanmak istemiyorlardý. Beni dalga geçerek karþýlayan Descartes lakaplý olan yanýnda yer açarak, ciddi davranma belirtileri göstermeye baþladý. Ýnanamýyordum, enteresan bir yerdeydim. Kendimi çimdikledim rüyada olup olmadýðýmý anlayabilmek için. Geçtim Descartes'ýn yanýna oturdum. Kulak kabarttým.

- Len oðlum adam çalmýþ diyom ya, interinette gezinirkene gordüm oðlum, yazýnýn linki bile vardý.

-Süreyya Berfe böyle biþi yapmaz, ihtiyacý yok ki len çalmaya, felsefe okumuþ adam, senin gibi koylümü ki çalsýn.

Anladýðým kadarýyla Süreyya Berfe'nin bir þairin þiirini çaldýðýný iddia ediyordu kasketli olan -tüh hepsiyde kasketliydi- þu býyýklarý sigaradan sararmýþ olan -hay allah hepsinin býyýðý sigaradan sararmýþtý- söze girdim, dayanamadým:

-Afedersiniz, ister istemez kulak misafiri oldum. Sizin isminiz nedir?
-Neye soruyonki cenderme misin, komünis falan deðiliz ha, filozoflar yaþamýþ daha önce bu köyde, biz de merak sardýk böyle þeylere, onnarýn ruhlarýna fatiha okuyoz annayacaðýn genç adam, de gari neye soruyon bakem?
-Ben bir hikaye yazýyorum da, isminizi geçirebilmem için bilmem gerek diye düþündüm.

Yine tarifi zor biri söze girdi.

-Ýyi ya, roman yazmýyon ki, hikaye yazýyon, uydur biþi, illa gerçek mi olacak? Biz ona Konfiçyüs diyoz mesela, sen de de, napçen gerçek adýný?

Benim cevap vermeme kalmadan bütün kýraathane ayný tonla baðýrdý.

-heee konfüçyüs diyoz biz ona. Ýçimizde en bilge odur.

Ýnanýlmaz bir müzikal oyun sahnesinde rol almýþ acemi tiyatrocular gibiydim. Sanki baþ rol oyuncusu gelmemiþti ve kýçýma bir tekme atýlarak sahneye itelenmiþtim. Bu kadarý fazlaydý. Bu gerçek olamazdý.
"Tamam" dedim.

-Ben de gerçek adýný istememiþtim. Konfüçyüs ne diyor, bir anlatýn bakalým.

Yine hepsi birden ayný þeyi zamanlamayý tutturamayarak anlatmaya baþladýlar.

-Deyor ki Konfiçyüs, Süreyya Berfe, Edip Cansever'in bir þiirini çalmýþ, ayný onun gibi yazmýþ, týpkýsýnýn aynýsý diyor.

Merak ediyorum:

-Hangi þiiri bu?

-Nabiga diye bi kitabý varýmýþ, Berfe'nin, üstelik Adam Yayýnlarý'ndan çýkmýþ, 2002'de basýlmýþ. Emme ve lakin daha önce Behçet Necatigil Þiir Ödülü vermiþler o kitaba, 2001'de...

Ne diyorlardý bunlar ya. Ben ki, öykü, þiir yazan biriydim, bal arýlarý gibi kendime malzeme toplamak üzere yollara düþmüþtüm ki, þu halime bakýn. Allahýn köylük yerinde neler öðreniyor, nelerle karþýlaþýyordum. Tekrar söze girdim:

-Peki kanýtý nerde?

Yine hepsi birden ayný ses tonuyla baðýrarak Konfüçyüs'e döndüler:

-Heee nerdeee?

Söz Konfüçyüs'e geçti.

-Demin annattým ya, bi daa annatayým. Ýnterinette sörüf yapýyodum, gogleye girdim þiir yazdým bi sürü site çýktý. Hepsine göz attýydým lakin bi link dikkatimi çekti. Çünkü diyodükine "Edip Cansever'e özür borcu olanlar var" ben de dýkladým linke. Ordan öðrendim.

Ben tekrar sordum:
-Link adresi yok mu yanýnda

Alay etmeye baþladý:
-Ha tasmalý it gibin yanýmda mý gezdirecem? Oðlan çýkar gelir az sora leptopunan gorürsünüz linkini minkini.

Kulaklarýma inanamýyordum. Nereden nereye. Oðlan leptopuynan gelecekmiþ, vay anam vay.

Konuþmasýna devam etti:
-Bu Süreyya Berfe'de suç neyin yok. Adam neredeyse aynýsýn yazmýþ, asýl suç o jüridekilerde. Adama hýrhýs muamelesi yapacaaana adamý ödüllendirmiþler. Behçet Necatigil'in kemikleri sýzlýyordur valla þimdin.

Hiç konuþmayan ve yine tarifi zor biri söze girdi. Bunlarýn hepsi birbirine benziyordu.

-Doðru söylüyor Konfiçyüs. Biri gelse bizim kel Heredot'un baðýndan üzümleri toplamýþ ossa burda satsa bilmez miyik? Dimez miyik bu bizim Kel Heredot'un baðýnýn üzümleri.

Ýnanýlmazdý, yine bütün kýraathane ayaða kalkarak bir müzikal ruhuyla ayný tonda:

-heee biliriiik, adamý da bi gozel benzetiriiiik

Konfüçyüs- Bizim jüri ise benzetmiþ adamý ama þaire benzetmiþ

Lafa girdim:

-Jüride kimler varmýþ, biliyor musunuz?

Konfüçyüs-Doðan Hýzlan varýmýþ, Füsun Akatlý, Poroföser doktur Cevat Çapan, Adalet Aðaoðlu, Hilmi Yavuz, Fethi Naci, neydi bi porofesör daha varýdý o da dohturdu kimidi o yav, hah Tahsin Yücel.

Birden herkes ayaða kalktý. Kapýya doðru dönmüþlerdi. Ben yaþlarda bir adam elinde çanta içeri girdi. Top sakalý vardý ve kasketsizdi. Onu tarif edebiliyordum. Yine ayný ses tonuyla baðýrdýlar:

-Aha geldi senin oðlan Heraklitos

Konfüçyüs- Gel lan aç þonuda gostert þu linki.

Heraklitos- Yav dur buba zati kaç kilometire traktör direksiyonu salladým.

Yine bütün kýraathane Heraklitos'a dönerek baðýrmaya baþlar:

-Aç! Aç! Aç! Aç! Açamaz! Açamaz! Açamaz!
Açamaz! Açamaz!

Heraklitos laptopu býrakarak kaçmaya baþlar, kýraathanedekiler peþinden yine baðýrarak koþmaya baþlarlar. Kustirica'nýn filmlerinden bir sahnesinde gibiyim, inanýlmaz bir þey. Sonradan öðrendim ki, Heraklitos, askerliði sýrasýnda bir aç aççý kadýna aþýk olmuþmuþ. Köylüler bu aþk hikayesini bildikleri için onun zaafýyla dalga geçmeyi pek severlermiþ. Müthiþ bir dram var ama bunu eðlence haline getirebilmiþler çünkü yine öðrendiðime göre aþkýn külleri çoktan havaya savrulmuþ. Yine de kaçýyor olmasý bazý þeylerin yaþadýðýna dair bir kanýtsa da, bu da onlarýn bileceði iþ. Laptop nasýlsa kýraathanedeydi, Konfüçyüs hemen kurmuþtu ve linke týklamýþtý bile.

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=48941