Girmemeliydim aþkýn bu eski sokaklarýna,
Seni anýmsamak bir yana,
Unuttuðum adýný unutulmuþluktan da silmeliydim.
Geldimiydi adýn hatýrýma,
Lal olmalýydý dilim,
Dilim dilim olmalýydý kaçak düþüncelerim…
Gitmemeliydim ölmüþ duygularýmýn mezarlarýna,
Dualar okumamalýydým duygularýmýn ölü ruhlarýna…
Bakmamalýydým hiçbir hatýranýn yüzüne…
Meðer ölmemiþ sana ait olan bendeki mülteci duygular.
Birer nefret urbasý geçirmiþler üzerlerine,
Gizlenmiþler hep kalbimde, ama nefret diye…
Bir zaman sonra bir ayaklanma,
Sana ait olan bendeki duygularda,
Kalbimde isyan feryatlarý adýný haykýrmakta…
Sayýsýz yaralar içindeki kalbimde,
Þimdi ve yine senin yarar için için kanamakta.
Her gece açýk kapýlarý kalbimin,
Sana ait olan bendeki mülteci duygular gitsin diye…
Ama sanma ki gidiyorlar,
Þimdi gidenlerde dönüyor akýn akýn geriye…
Çaresizlik karabasan gibi çöktü üzerime,
Sen istemediðim, tek dermansýn derdime.
Sensizliðe alýþmýþken eskiden
Þimdi sensizlik eskisinden de ölüm bana yeniden…