Son vuruþ


Anu
öpüþler boþalt gözlerinden
peri masallarýnda yüzünü yitirdim
aynamda upuzun duruyordu adam
iki bacaðýn arasýndan aþaðýya doðru
topuklarýna kadar
bütün kýlcal damarlarýnda bir sýzý
iki eli iki yumruk
sonra balyoz gibi son vuruþ
ve kavuniçi bir zafer sarhoþluðu

içinde Anu
orta yerinde iki yarýmýn
kaya gibi bir þeftali çekirdeði
sonra abartýsýz bir kaç söz
Piaf þarkýlarý doldurmuþtum
hiç bir boþluk yoktu yüreðimde
ama galaksiler yýkýlýyordu üstüme

yok Anu yok
hiç varmadým Nil kýyýlarýna
Fýrat suyundan da içmedim
beni ardýna düþüren bu nehir baþka

düþünüyorum Anu
sýk sýk düþünüyorum
bir kör çeþme gibiyim
akmýyor mememden süt
bulvarlarýn en ýssýz yerlerinde dolaþýyorum
adým orada
yer altý dehlizlerinde kayýtlý
ne zaman bir yol düþlesem
atým ölüyor
nereya baksam bayram ediyor masal cadýlarý
nereye gitsem kulaðýmda bir kaval sesi
ve ben hep geç kalýyorum
son tren de ayrýlýrken gardan
hep kan sýzýyor kafa tasýmdan

dinle Anu
sýmsýký bastýrdým dudaklarýmý
ve öptüm aðzýnýn içindeki þarkýlarý
yýldýrýmlar düþür üstüme
baþýma taþ yaðdýr
yerden yere vur beni
sonra maviye boya tepeden týrnaða
aykýrýlaþýyorum Anu
ar perdesini yýrtýp
basýyorum küfürü
günahý da sevabý da benim boynuma
sana da geç kalmýþ gibiyim
dur Anu, gitme
daha diyeceklerim var
gitme Anu
gitme...