Büyüdün,
Aynaya bakmaktan korkar oldun
yüzün buruþtu
Ýçin hala çocukken.
Taklit yapýyorsun sadece
Hiç büyümemiþ taklidi.

Büyüdün ve yalnýz kaldýn
Hala koþup coþmak isterken
Çocuklar gibi çýðlýklarla gülmek, koþmak istiyorsun
Aslýnda hiç büyümüyorsun.

Ah bu þehir
Kalbini hep yaktý
Seni hep büyüttü
Çirkinleþtirdi yüzünü.

Bu þehir bitmedi mi hala, diye yakýnýp duruyorsun.
Rüzgarlarýnda kesilmek istemiyorsun
Daðlarýný, denizlerini istemiyorsun.
Yetti sana her þey,
Bitsin artýk, diyorsun
Biri kurtarsýn seni bu hayattan, diye
Yalvarýyorsun durmadan
Hatýrlýyorum
“biri 112’yi çevirsin, ambulans gelsin, beni buralardan götürsün”
deyiþini…

Çare yoksa
Usul usul sýðýnacaksan bu þehre
Varsayacaksa varlýðýný
Elbet bir gün
Sende yeþerecek,
Sen de yeþereceksin
Üzülme.