HAYAT ADÝL MÝ, YOKSA BAZILARI ÝÇÝN ENGELLER MÝ VAR?

Hava, Aralýk ayýný inkar edercesine ýlýk ve bahar gibi, adeta kýþtan çýkmýþýz da artýk bahara girmenin rehaveti var sanki atmosferde. Bense sanki bir þeylerin yavaþ yavaþ yerli yerine oturduðunu hisseder gibiyim. Süreç belirsiz ama þu bilinmeli ki Tanrýya þükredip hayatýn pozitif, umutlu ve ýþýk saçan taraflarýný görmeye çalýþmak ; hayatýn kaçýnýlmaz sýkýcýlýklarýnýn yoðunlaþtýðý anlarda bir kurtarýcý olabiliyor adeta. Süreç nedir ki zaten? bazen bir an, bazen ise geçmek bilmeyen yýllar, yani tamamen göreceli. Þu anda kulaðýmda Chopen'in bestelerinden birinin melodisi var. Öyle hoþ bir duygu ki bu. .. Bu kadar uzun yýllar önce bestelenmiþ bir eserin güzelliðini, bugün bu canlýlýkta paylaþabilmek. Sanat bu iþte; "güzellikleri paylaþmak, duygularý canlandýrmak". Her nasýl olursa olsun, sanat olmalý insanýn yaþamýnýn bir ucunda, ister müzik, ister resim, isterse sinema ile. Ama mutlaka olmalý. Ne garip deðil mi? Tam da þu anda "ölüm marþý" çalýyor. Sanki ölümü bu þekilde ifade etmeye çalýþmýþ besteci. Ölümün sessizliðini bozmak ve insanlarýn içinde oluþan o buruk yarým kalmýþlýk hissini yaþatmak için. Hani karanlýða bakar gibi, çaresizce.. ama bestede bir keman devam ediyor ki bu da tam dozunda umudu hissettiriyor. Her kötü olayýn sonunda mutlaka bir umut olmalý ki güçlenelim ve sanki her þey sütliman olmuþ hissini veren bu keman melodisi gibi býrakalým kendimizi yaþamýn kollarýna öylece.

Kendini yaþama býrakmýþ ama hayatý yaþamak istercesine deðil, sanki teslim olmuþ birini hatýrladým þimdi, dün yolda giderken sokakta, dökülmüþ kuru yapraklarý kendine döþek yapmýþ bir adamcaðýzý, evsizi, garibi, yalnýzý.

Öylece sýðýnmýþ paltosunun içine, kývrýlmýþ sanki anne karnýndaymýþ gibi, simsiyah olmuþ yüzünde saç sakal birbirine karýþmýþ ve yüzü bile seçilemiyor ama seçilen çok net bir þey vardý ki o da itilmiþlik, dýþlanmýþlýk ve terk edilmiþlik duygusuydu.

"Neden?" diye sormak geliyor insanýn içinden. Neden burada ve nasýl bu hale düþtü? Sorular birbiri ardýna geliyor beynimde. Acaba hayatý hep þu anki gibi mi geçti? Yoksa sonradan mý böyle oldu. Kimbilir? Ama oradan uzaklaþýrken kalbimde bir sýkýþma hissettim ve gidiyor olmaktan, öylece oradan hiçbir þey yapmadan uzaklaþýyor olmaktan, rahatsýzlýk duydum. Duyarsýzýz iþte. ilgisiz, bananeci ve bencil..

Bu tür durumlarda neden kendimizi iyi çocuk ama oradaki insaný da kötü olarak düþünürüz?

Kötü nedir? Kurallara uymamak mý? Tinerci ya da þarapçý olabilir belki, belki de hýrsýz, ama O da annesinin karnýnda olmadý mý hiç? Doðduðunda tüm bebekler gibi en masum þekilde annesinin memesine yapýþmadý mý? Hayat O'na bunu hazýrlamýþ maalesef, bir aðaç altýnda, kaldýrýmda, insanlarýn bakmaya korkar vaziyette, "yazýk" diyerek gözünü kaçýrdýðý bir insan olmayý.

Yemekhanede yemekler öylece dökülürken, biz iyiler, beyenmeyip yemedik diye, orada tek baþýna O insan, aç ve yalnýz. Kimsesiz.

Oðlum soruyor bazen "anne neden bu kadýn bizden para istiyor?" "Neden bu çocuðun ayaklarý çýplak?" O'na hayatýn adil olmadýðýný anlatmaya çalýþmak çok zor oluyor. Ama çok da duyarlý bir çocuk, televizyondaki yaþlý çiftin çocuklarýnýn dýþlamasý ile yaþadýðý dramý seyrederken aðlayabilen, yaþlýlara çok üzüldüðünü söyleyebilecek kadar da duyarlý bir çocuk..

Hayat adil deðil gerçekten, bir çok insanýn kendisi ile hesaplaþmaya bile girmediði bir konu bu ; "adalet ". Gerçekten bu hesaplaþmaya girsek belki de baþa çýkamayýz vicdanýmýzýn çýðlýklarýyla. Çünkü, yalnýz açlýk deðil, bedensel engelli olmak da korkunç bir þey. O kadar çok var ki ülkemizde. Bu hafta Onlarýn haftasý ve belki de hayatlarýndaki en ilgi gördükleri anlarý bu hafta yaþayacaklar. Birileri Onlar için özel konuþmalar yapacak, büyük, duyarlý laflar içeren konuþmalar, kampanyalar baþlayacak yardým amaçlý, özel kaldýrýmlar ve yapýlacak iþ imkaný yaratma projeleri anlatýlacak, ya içte ya da amaçlý ve hesaplý herneyse...

Oysa Onlar için yani engelliler için o hafta baþka bir doðmaktadýr güneþ, acaba yaþamlarýný kolaylaþtýracak bir geliþme olacak mý ? sorusuna yanýt bekleyerek baþlarlar güne merakla. Zaten engelli olmak, baþta kabullenmektir. Hayatýn senden çaldýðý bazý özgürlükleri unutup, kabullenip, pes etmek ve öyle yaþamaya çalýþmak. Yaþamlarýna bir renk katmak, onlara yaþama sevinci aþýlamak için çalýþan gönüllüler yok mudur? Var elbette, bedensel engelliler derneði var (bedd@bedd.org.tr) Onlarý da ve diðer tüm gönüllü baðýþ yapanlarý da takdir etmek lazým tabiiki.

Yalnýz toplumsal yaþam deðil, insani bakýmdan da her þey o kadar zor ki Onlar için.! Ama kaçýnýlmaz son olmuþsa da burada artýk gerçekten hayatlarýný kolaylaþtýrýcý bir þeyler olmalý ki katlanýþ daha kolay olsun. Saðlýklý ve birçok þeye sahipken bile katlanmak zor olabiliyor bazen, o halde Tanrý bu duruma düþenlere dayanma gücü versin diye dilemekten baþka yapabileceðimiz bir þey yok. Belki sadece bir teselliden ibaret bu yazdýklarým ama hayat tesellilerle konuyu baðladýðýmýz anlarla dolu deðil mi?

"Teselli" kelimesi bana hep göz göre göre yalan söylemeyi hatýrlatýyor. Her zaman kötü durumdaki insanlara bir þeyler söyleme derdinde hissederiz kendimizi ve aslýnda bazen gerçekten saçmalýk düzeyine bile varýr bu durum. Ölmek üzere olan birine "sizi iyi gördüm bu gün" demek veya her yeri sarýp sarmalanmýþ, muhtemelen aylarca yatacak bir ortopedi hastasýna "Allah beterinden saklasýn "demek gibi. O anda zaten hayatýn beteri yoktur o kiþi için, ne dersen de; boþtur aslýnda.

Yakýnýný kaybeden birine ne diyeceðini þaþýrýr insan ve hep bu durumun olumlu bir tarafýný bulmaya çalýþýrsýn; mesela, yaþlý, 80 yaþýný geçmiþ birisi ölmüþse "Allah elden ayaktan düþürmeden gitti zavallý, böylesi daha iyi" ya da yatalaksa, "kurtuldu, Allah daha fazla çektirmedi iyi ki" gibi veya genç ise, " Tanrý'nýn sevgili kuluymuþ, yanýna aldý" ya da eðer hasta bir evladý varsa "Allah evlat acýsý göstermedi " gibi.

Bunlar hep, biz insanlarýn, Polyanna'cýlýk yapmaya çalýþmasýndan kaynaklanýyor. Ama iþe yarýyor mu? Önemi de yok galiba.

Eskinin sözlerine artýk daha bir deðer verir oldum son günlerde, çok etkinliðine inanmasam da artýk bu laflarýn, engin deneyimler sonunda söylendiðinin farkýnda olarak, yaþýyorum.

Ama bazen de öyle zýt taraftan konuþmuþ ki atalarýmýz þaþarsýnýz. Örneðin "Cana geleceðine mala gelsin " diyen insanlar "Mal, canýn yongasýdýr diyebiliyorlar. "Sakla samaný, gelir zamaný" derken, "Eskiye raðbet olsa , bit pazarýna nur yaðardý" diyebiliyorlar. Ben de Onlara Onlarýn diliyle ;

"Bu ne perhiz, bu ne lahana turþusu" diyerek yazýma son veriyorum....