Kuytu bir yamaçta unutulan baharýn nazýyla
Nüfus ediyorsun, kalbimin engin serinliðine
Ýnce bir sýzý mefkûresiyle terennüm ederken
Beni alýyorsun, sessizce kendi derinliðine

Bir gülümsemen, yüreðimde her ne varsa
Sana doru akýþý baþlýyor, beklemesem de
Hüzün, en kadim dostum iken terk ediyor
Sevimci serdediyor, bülbüller gibi þakýyor

Bir anda her þeyi unutuyorum, sevginle
Gün doðmuþ, güneþ batmýþ kim derdinde
Günümü gün ediyorum nadide hasretimle
Yeniden yaþýyorum sanki bütün neþemle

Ýnsanýz iþte, bir tevekkellik var her nasýlsa
Avuturuz kendimizi bitmeyen hülyalarýmýzla
Kavuþamadýðýmýz özlemlerimizi yaþarken de
Mutlu oluruz her halimize, yetiniriz kendimizle

Ýþte elbet bunda saklýdýr bir zanaattýr kanaat
Hamdet her halinle þükret, iþleme bir kabahat
Ey âdemi mutlak, senin asliyendedir her hikmet
Bir insan olduðuna þükret, mükellefliði hazmet.