Dinmek bilmeyen fýrtýnalardan geldim kucaðýna,vahþi ormanlardan. Sakinliðine hasretken oralarda,geliþimle yine her zaman ki sükunetini koruyup,nazik bir "merhaba" dedin sadece. Gücenmedim,alýnmadým,hayýr içim acýdý yalnýzca. Bana çok sevinmiþ numarasý yapmazdýn, yapamazdýn zaten biliyordum. Öyle anafor gibi sarmalayamazdýn da. Sen alýþkýnsýn böyle durumlara. Kimler sokuldu sýcaklýðýna, hangi yaralarý iyileþtirmedin ki sevecenliðinle, ýlýmanlýðýnla, anaçlýðýnla. Ne bekliyordum ki senden? Peki ben niye böyleyim þimdi,neden? Sanýrým insan alýþtýðý yerde mutsuz da mutlu da oluyormuþ. Yabancýlýk çektiði kalpte mutsuzluðunun da farkýna varmýyormuþ. Kalýp alýþmak mý daha zor, kestirme yoldan dönmek mi? Muhakeme edemiyorum. Öyle karýþýðým ki,en iyi sarmal bulmaca çözeri bile dönme hýzýma yetiþemez. Gittikçe içe doðru dönüyorum, kendime, özüme, benliðime. Sanýrým kestirmeden dönmeye karar verdim. Peki bana bir çýkýþ yolu gösterir misin?
Anasayfa
