Hani o gözlerindeki mutluluk vardý,
Gecenin siyahýnda yýldýz gibi parlayan,
Hani birbirimizi düþündüðümüz anlar oldu,
Aklýmýzdan hiç çýkmayan.

Öylesine inadýrmýþýzki kendimizi,
Birbirimiz için varolduðumuza,
Öylesine dolu yaþamýþýzki mutluluðu,
Her geçen günün bizden aldýklarýný görmeden.

Öylesine inanmýþ,
Öylesine güvenmiþ,
Hayaller kurmuþuz ki,
Ayrýlýðý hiç düþünmeden.

Sakýnmýþýz sevgimizi,her türlü ihanetten,
Öylesine kenetlenmiþki ellerimiz
Sessizce gelen ayrýlýðýn,
Haberini bilmeden.

Belki þimdi ikimizde hazýr deðiliz,
Bu sahte hayatýn,bizim için düþündüðü sona.
Ýnandýðýmýz gerçeklerin,
Birdenbire yok oluþuna.....