(Kýz çantasý sýrtýnda, morali bozuk bir þekilde içeri girer.Annesi “Hoþ geldin” der,kýz ise
“hoþ gelmedim” diye cevap verir.Konuyu açýklamadan da odasýna girer ve kapýyý çarparak kapatýr.)
Anne;
-N’oldu?Ne var?
-……………..
-Sana soruyorum.Ne var?
-…………….
-Ben bu evde eþek baþý mýyým? Çabuk gel ve neler olduðunu anlat bana…
-Bi þey yok!
-Bi þey var ve o neyse bunu bana hemen þimdi anlatýyorsun.
-Anne lütfen!Yok bi þey.
-Çabuk dedim sana.
-Of! Of!...
-Of denmez anneye…Allah çarpar , eciþ bücüþ bi þey olursun alimallah….Ya!...Ben senin yaþýndayken, anneme karþý býrak “of” demeyi, baþýmý kaldýrýp yüzüne bakamazdým.Ama nerde sen de o terbiye…Tadýndan azýyorsun sen…
-Ya yok bi þey…Hem ben senin zamanýnda yaþamýyorum.Senin zamanýn çoktan geçmiþte kaldý..Zaten o zamandan bu güne kalanlarý artýk sadece etnografya müzelerinde görebiliyoruz.Tabii Safiye Teyze ve sen hariç…
-Maþallah, maþallah…Dil de fýrýncý küreði gibi…Bir söyle bin iþit.Nar gibi – kýzýma söyledim bir tane ondan duyduðum bin tane.Bil bakalým bu ne? Konuþ konuþ, akþam babana verirsin bunlarýn hesabýný.
(Kendi kendine homurdanýr.)
Genç kýz dediðin kibar olur, uysal olur, titiz olur.Odasýna girsen çýkýþ yolunu bulmak için yön iþaretlerine ihtiyaç var.Darmadaðýn her þey.Demezlerki titiz Hayriye’nin kýzý…Kime çekti bilmem ki…Hep babaannesi hep…Çeken damarlarýn kurusun inþallah!...
Ah! Ah! Git de Safiye Hanýmýn kýzýný gör.Pýrlanta, pýrlanta…Annesinin bir dediðini iki etmez.Annesi “yok olmaz” dese nefes bile almaz.Ama nerde o, nerde sen!...Sen onun týrnaðý bile olamazsýn.
-Anne, neden bana sürekli o sünepeyi övüp duruyorsun?
-Çünkü o iyi bir kýz. Hem de Safiye’nin sözünden dýþarý çýkmýyor.
-Hah , çok iyi dedin.O kýzýn annesi Safiye Teyze. Benim annem babam ayrý, onunkiler ayrý.Unutma, armut dibine düþer.
-Yani biz miyiz, senin terbiyesizliðinin sebebi?Bunlarý duyacaðýma kulaklarým saðýr olaydý keþke.Ah! Ah! Ah! Yemedik yedirdik sana, giymedik giydirdik. Para dedin verdik, gezmek istedin götürdük.
( Kýz annesinin sözünü keser.)
-Götürdünüz evet. Sýnýf gezisine bile geldiniz benimle.Arkadaþlarým hala dalga geçiyor.Tuvalete giderken bile “ Annenden izin aldýn mý?” diye soruyor, sonra da gülüþüyorlar.
-Eeee!.... N’olmuþ yani? Baþýna bir þey gelmesin diye geldik. Sen de anne olunca anlarsýn ne demek olduðunu.Sana deðil kýzým bizim güvensizliðimiz, çevreye.Kötü zamanlarda yaþýyoruz, çok kötü.
-Ya anne bunun güvenle ne ilgisi var? Hadi var diyelim…Ya her sene baþýnda okullarýn açýldýðý ilk gün elimden tutup okula götürmenize ne demeli?Kantinde satýlan yiyecekler zararlý diye beslenme çantasý hazýrlaman, okula her geliþinde kantindeki yiyeceklerin son kullanma tarihleri geçmiþ mi diye kontrol etmen… Kantinci seni uzaktan gördüðünde yolunu deðiþtirir oldu.”Benim olmadýðýmý söylersiniz” deyip sývýþýyor herif.
-Fena mý oldu? Geçen yýl nasýl yakaladým tarihi geçmiþ krem peynirleri satarken? Benim titizliðim sýrf sen hasta olmayasýn diye.Kendim için mi yapýyorum sanki?
-Evet ben hasta olmayým diye doðru…Ýki ay önce beden eðitimi dersi için hazýrlanýrken, zorla týkýþtýrdýðýn ter bezini gördüler arkadaþlar.Ne söylesem kurtulamadým alaylarýndan.Utancýmdan yerin dibine girdim.
-Allah utandýrmasýn kýzým . Ne var bunda utanacak? Terlesen, sonra terin üstünde soðusa üþütür, hastalanýrsýn.Böylesi daha mý iyi olur?
-Peki, geçen hafta okuldan sonra arkadaþlarla çay içeceðiz anne dediðimde ne yapmýþtýn?
-Hiiiiiiç.Ne yapmýþým ki?
-Yapma anne yaaa!...Yanýmýzdaki masaya gelip oturmuþtun, üstelik de baþýnda sarý bir peruk, gözünde siyah güneþ gözlükleriyle…
-Yakýþmýþtý ama deðil mi?
-Anne ne yakýþmasý Allahaþkýna!...Güneþ gözlükleriyle oturduðun yer bodrum kattaydý.Herkes dönüp dönüp sana bakýyordu.
_Yok ya, ben niye hiç fark etmedim?
-Fark etmezsin tabii, sarý peruðunun saçlarý gözünü kapatýyordu.Sen de onlarý çekiþtirip duruyordun.Bizim arkadaþlardan bazýlarý “ A aaa! Bu kadýn bizim kantin müfettiþine ne kadar benziyor, sanki onun sarýþýn hali “ dediler de çaktýrmamak için akla karayý seçtimdi.
-Niyeymiþ o ?Tv deki filmlerde de hep öyle hafiyelik yapýyorlar ama kimse anlamýyor onun kim olduðunu.
-Tv de anlaþýlmýyor çünkü onlar rol yapýyor.Ama biz Tv dizisinde yaþamýyoruzki…
………………..
-Anne bak!Ben böyle yaþamak istemiyorum.Ben ne sizden ne de kendimden utanmak istemiyorum.Ben, sizin benim peþimden dolaþmanýzý , sürekli benim adýma karar vermenizi, beni baþkalarýyla karþýlaþtýrmanýzý istemiyorum. Ben sizin , benimle gurur duymanýzý, bana güvenmenizi istiyorum.Karar verirken bana yol göstermenizi ve kararýma saygý olmanýzý istiyorum.Ayaklarým üzerinde saðlam durabilmem için yardýmcý olmanýzý bekliyorum.Ýstiyorumki, baþarýlý olmam için beni yürekten destekleyen , ihtiyacým olan ortamý hazýrlarken bunu baþýma kakýp durmayan bir ailem olsun.Ýstiyorum ki ailem, onlara dayandýðýmda bir kale kadar sert,saðlam ve güçlü ;üzgünken de baþýmý omzuna koyup aðlayabilecek kadar yumuþak olsun.Sadece dinlediðim deðil ayný zaman da beni de dinleyen , anlattýklarýma deðer veren , ön yargýyla yaklaþmayan bir ailem olsun.Ama hepsinden önce ve illaki beni seven ama sadece ben olduðum için seven bir ailem olsun.Baþkalarýna benzediðim ya da birilerine benzemediðim için deðil…Sadece ben olduðum için…Lütfen anne , çok mu zor bu? Bunu baþaramaz mýyýz?
-Ne demek baþaramaz mýyýz? Caným benim, olur mu hiç?Tabii ki baþarýrýz.Gel hadi.(Sarýlýrlar.)Seni seviyoruz biz, hem de çok seviyoruz..Çok seviyoruz…