Bugün öksüzlerin üþüyen gecelerini andým
Sensizliðin düþüyle haþyet içinde uyandým

Yorganlarý attým, yataðýmdan da kalktým
Gecenin kuþatan serinliðinde seni andým

O an kalakaldým, sanki öylece mýhlandým
Enaniyetimle baþa baþ kaldým sarsýldým

Yarým asýrlýk bir hayatýn hicranýna kandým
Nihayetimi hatýrladým, ancak dona kaldým

Utancýmdan hiç yalvaramadým robotlaþtým
Ýnsanlýðýmdan utandým, yalnýz bir candým

Ölüm! Ýyi ki varsýn, olmasaydýn kokacaktým
Benliðimi her vakit utanmadan avunacaktým

Ya Rab titreyen bu ten, sensizlikte bir heder
Kuþattý her bir yanýmý býrakmayan bu keder

Aþk ile akan þelaleler, merhameti bilenler
Sevgiyle filizlenen ömürler neyi beklerler

Elbet bir mühleti vardý, toprak neyi arardý
Mezarlar kazýldý, nice anýlar orada saklandý

Kime kaldý, kimler ibret aldý hilkate inandý
Ýmaný için her bir þeyden iþte yoksun kaldý

Hey can, bir sevda için sürekli aranan zat
Bak görkü halin pek harap, aþk sensiz azat

Sarýl kalmayan takatinin son hengâmesine
Durma niyaz et, salâvat getir peygamberine