Zaman yakýcý. Yakýcý dokunduðum parmaklýklarý, ateþten. Ateþten parmaklýklarý ile bir karanlýk hücre zaman ve geçirimsiz sessizliðinde ben ve derin yalnýzlýðým. Derin yalnýzlýðým, derin çarpanlarým ve sen, öylece derinlerimde.
   Derinlerdeyim evet itiraf etmesi güç. Kaç zaman oldu yokluðunu býrakýp gideli sen. Gideli beri derinlerimdeyim iþte öylece, sendeyim. Baþ etmek ne kadar güç.
   Düþünüyorum da ne kadar kolay özümsedin puþtsal kuþatýcýlýðýyla dünyayý. Sarýldýn hazlarýna, sarmalandýn. Kapýldýn göz alýcý ýþýltýlarýna ve boyun eðdin.
   “ Caným nasýl geçiyor yolculuðun bir eylül günü eylülün içinde? Biliyor musun o kadar heyecanlýyým ki, az kaldý dokunuþlara ve sana. Gel artýk gel…”ile baþlayan,
   “Yaþamýma sen girinceye dek þanslý olduðuma inanmamýþtým hiç. Hayatýmdaki en özel þeysin. Kimse yoksunluk krizine yol açmamýþtý þimdiye dek, eksikliðini hissettiðimde aðrýtmamýþtý baþýmý” ile devam eden,
   “ Yenilgi, yenildik bitti. Ötesi yok. Ne acý, kahredici… Bir korkak gibi ölmemeliyim, uzattým boynumu, as beni. Ýdam et, en ufak bir korku yok yüreðimde, vur! “ ile sona eren bir aþk.
   Seni sorgulamýyorum. Bütün cinayetlerini biliyorum senin. Neden ve nasýllarýný. Yargýlamýyorum da üstelik. Sorgusu bitmiþ yasalarýný sorguluyorum yeni baþtan yaþamýn. Yýkýldý çoktan tüm bildiklerim üzerime. Bir adi enkaz, altýnda kaldýðým.
   Gün doðuyor aðýr. Günler doðmalý hep iyiye. Dondurucu soðuklar geçmeli, güneþ açmalý güneþ. Lakin gün baþlýyor ve ýzdýraplar yeniden aydýnlýklar içinde. Öfkeliyim.
   Sana ait deðildi bendeki sen. En kuytuma sýðýnan bir sen vardý bende. Hicretindim senin, gurbetin. Sýðýnaðýn. Sen senden çok bana aittin.