23 Nisan’a bir gün var. Sürüklendiðim bu gecenin ve mekânýn kuytusunda nerden geldin aklýma bilmiyorum, seni düþünüyorum. Aslýnda ben hep seni düþünüyorum da iþte 23 Nisan çocuklarýnýn þenliklerini düþündüðü gibi, nedendir anlamýyorum bu içimdeki sýzý. Her karanlýk bastýðýnda her yolum kuytu köþelere düþtüðünde, tam da senin dediðin, kendime her yakýn olduðum bu yalnýz vakitlerde kapýldýðým o sana yolculuklarýmda, eþlik eden bana, yüreðimdeki bu ince sýzý.
   Doðrularýmýn ve yüreðimin hiç bitmez çatýþmalarý yine sahnelenen. Güneþler doðdu üstüme bu ince sýzý ile akarken sana nice geceler. Uykulara daldým seher vakitlerinde yüzümdeki umutsuzluk ve mutsuzlukla, bilerek ama istemeyerek kâbuslara, derin sessizlikler içinde.
   Þimdi baþka ellerdesin. Baþka gözler bakýyor sana. Baþka dudaklar öpüyor o gelinciðe dokunur gibi ürkek ve çekinik dokunduðum, kendimden bile sakýndýðým tenini. Baþka eller dokunuyor sana, baþka.
   Baþka bambaþkayým bu gece. Ýçimde ah bu derin sýzý. Gel de anlat bunlarý yüreðime, kabul ettir. Seni gözünün bebeðine yerleþtiren bu doruklara sevdalý adam, hiç sevdalý deðilken derinlere, dibe çökmüþ durumda tam da þimdi.
   Baþka dudaklar öpüyor seni. Aþaðýlýk bir dram bu. Bilerek ama istemeyerek, doðru olduðunu düþünerek senden ayýrdýðým yollarýmý kaybettim þimdi. Pusulasýný yitiren bir sandalým açýk denizlerde. Nereye ne yana gideceðimi bilmeden dalgalarýn arasýnda savrulup duruyorum. Fýrtýnalarýn kasýrgalarýn ortasýndayým. Kancýk bir pusulaya bile razýyým iþte anla. Korsan da olsa bir gemi gelse ve beni alsa. Küreklere mahkûm etse. Ah bu sýzý! Olur, mu yine bu sýzý içimde o zaman, hisseder miyim en derinimde? Bu yüreðimi tam ortasýndan durmadan hançerleyen bu sýzý, olur mu?
   Nasýl anlatabilirim ki bunlarý sana. Týpký þarkýdaki gibi, alýp beni ötelere götüren sen deðil misin? O ötelerde karanlýk uçurumlara beni ittiren sen deðil misin, öylece çekip giden, öylece býrakan, öylece, öylece…
   Ah bu sýzý, nasýl anlatýlýr ki? Susuyorum þimdi. Penceremi bir kez daha kapatýyorum. Ve gidiyorum sevgili, sensiz hücremin duvarýna bir çentik daha atmaya.