Ýnce eleklerden elenir gibi zaman
Akýp gidiyor boþluklarýn arasýndan
Saçlarýmýn siyahýndan ve gözlerimin de
Bir þeyler alýp götürüyor

Ne yöne dönsem nereye baksam
Bir güz resmi düðümlenmiþ gözlerime
Þu çýrýlçýplak aðaçlar
Damarlarýndan kan çekilmiþ gibi
Ben gibi

Þu akýp giden küçücük dere
Yataðýnda yorgun
Kendi suyunda boðuluyor sanki
Kurþuni bir zehri yutmuþ gibi
Dumanlý tepelerin yamacý git gide sararan
Sanki ölüyor gibi
Ben gibi

Ýnce eleklerden elenirdi zaman
Büyük annemin ellerinde
Geçmek bilmezdi
Toprak damlý evinde
Dudaklarýnda sakladýðý duasý gibi
Gizlenirdi zaman
Gitmek bilmezdi

Arkasýndan yetiþemediðim dönüp giden çemberim
Yokluða karýþýrdý mahalle aralarýnda
Toza topraða karýþmýþ bilyelerim gibi
Kirli ceplerlerimde bir türlü bulamadýðým
Sigara izmaritinden tiryakisi olduðum zamanlar
Hiç geçmeyecek sanýrdým

Dedemin titrek sesinden dinlediðim masallardan
Rüyalarýma gelirdi boz atlý Hýzýr
Bir elinde çemberim
Bir elinde rengârenk bilyeler.

Þimdi vakitsiz bir mevsimde uyanmýþým gibi
Ýçimde büküp duruyor yaþama sevincimi
Her geçen gün
Her geçen zaman

Oysa kristal renkleri günleri seyrediyorum þimdi
Metal grisinde gözlerim alýnarak
Saydam ve kýrýlgan pencerelerden
Her þey öylesine loþ öylesine parlak
Zaman
Iþýltýlý caddelerin kaldýrýmlarýnda
Ürkek sanki bir an
Göz göze geldiðim bir hayal
Kaybolacak sanki dokunsam…