Kendime ne kadar düþman olabilirim ki? Böyle basit mi insanýn kendini bir anda silip, boþluðundan, yüz yýllýk korkularýndan aþaðý atmasý. Kendine bir intihar havasý katmasý bu kadar kolay mý oluverdi. Bir gün uyandýk ve bütün bu acýlarý kucaðýmýzda bulduk. Biri nasýl olmuþsa unutmuþtu. Ýnsanlar hep bizi yoldan çýkarmanýn telaþý içinde biliyoruz, ama yok ne ettiysek kendimiz ettik kendimize.

Kendime düþmanlýðýmla arama gelip girmesen. O kýsýk gözlerinle beni anlamaya çalýþýr gibi bakmasan yüzüme, bana doðrultulan bu hayatý ve hayatsýzlýðý anlatmaya kalkýþmasan. Anlamasan da olur önemli deðil inan, sadece anlýyor gibi davranma yeter. Mutluluðu aramaktan dönmedik biz, mutluluðun orda olmadýðýný bilenlerdendik çünkü. Bir yerlerde saklandýðýný sandýðýmýz þeyin mutluluk olmadýðýný bilenlerdendik biz. Ölümden dönmeyi seçmiþtik, en büyük yaramazlýðýmýzdý sevmek. Kendimizden nefret ederek uyandýk bir gün, o gün kendimize nefretimizle tanýþtýk. Kendimizden nefret etmeye de o dönemde alýþtýk.

Ölümden dönenleri düþündüm, bir çoðu kendiyle barýþtýðýný sanmýþtý. Hayat ne kadar da güzelmiþ, görememiþ önceden. Hem ölümden dönmüþ hem de gözleri açýlmýþ. Güzel yalanlara inanma mevsimi gelmiþ. Bizim kendimize nefretimiz bu denli sýradan deðildi. Bir gün uyandýðýmýzda, aniden her þeyin yoluna girmesini bekleyemezdik biz. Oturup kendimiz olmayý bekleyemezdik. Ölümden döndüm, hayat doluyum artýk diyemezdik.

Belki ödünç alýnmýþ birkaç kitap, belki satýn alýnmýþ gençlikler, belki de veresiye özlemlerimiz. Kim giderse çýkarýp yanýna yolluk diye verdiðimiz ümitlerimiz. Hâla bitmedik mi? Bitip de, tükenmedik mi?

Kendimi düþman bellediðim gün kendimden çok sana kýzgýndým. Senin diðer tarafta yer alan o büyük cesaretine. Cesur kalbine ve þüphesiz tertemiz oluþuna kýrgýndým. Hayrandým hayatýn ortasýnda durup, ne oluyor ulan demelerine. Sürekli bu hayatýn bizi anlamadýðýndan yakýnmalarýna, bizim yanlýþ kahramanlar olduðumuzu bilmene ve yine de ayný kahramanlýk öykülerine getirip bizi koymana bayýlýyordum. Büyük öyküler çýkardýk birbirimizden, büyük kahramanlýklar… Saklý kalmasýna özen gösterdiklerimizi, küfür gibi savurduk birbirimize. Kýrýldýk her hesaplaþmanýn sonunda. Biz gidip birbirimizin hayatlarý hakkýnda hesap sorduk tanrýdan. Ne olacaksa olsun dediðimiz bir öðleden sonra…

Þubat 2002

Alican Doðar