UNUTULDUK…!


Unutulduk can dostum
Geriye bakmadan
Çocuktuk oysa daha.
Oyun sandýðýmýz gençlik
Takýlmýþtý uçurtmalara
Varamadan farkýna
Yenilmiþtik
Kifayetsiz zamana

Mahkum esaretlerin
Peþindeydi kader oysa ki
Umudu tutmuþ
Ýhanetlerdeydi zevkler

Yüreðimizde kalan
Ne ellerimizdeki misketler
Komþunun bahçesinden
Aþýrdýðýmýz eriklerdi nede
Sokak kavgasýnda
Yaþadýðýmýz gerçeklerdi
Baþlayan savaþýmýzýn
Yanýlgý ormanlarýndaydý
Acemiliðimiz hayata

Özgürlüðe verilen fedakarlýktý
Ödediðimizi sandýðýmýz bedellerimiz

Oysa nasýl olurdu
Umutta iþkence
Kötünün bahçesinde
Açmýþtý çiçeklerimiz ya
Biz kaybedendik
Canlarýmýzý baðýþlamak tý
Ömrüne doymadan daha

Yokluk sokaðýnda
Ýlk kayboluþumuzdu iþte
Kuytusunda beklerken
Zevklerin ölümünü
Düþüp kaybolduk birer birer
Saklan baç oynmaktý asýl niyetimiz.
Düþ ormanlarýnda

Bir gün döküldük
Yaprak yaprak topraða
Hayatý tutamadan
Savrulduk ilk esen rüzgarlarda

Kucaklarken bahar saçlarýmýzda yazý.
Savruldu daðlara
Kül bulutu coþkularýmýz
Bedenlerimiz sararken topraðý
Unutulduk umutsuzca
Yer olduk .
Kaybolduk can dostum

Bir yapraðýn.
Kýrýntýlarýnda takýlý
Aklýmýzda hayatý çizdik.
Kader belli etmedi izimizi

Kýsmetler deðildiler ömrümüze.
Ýnsanlardý çalan cismimizi

Umutlarýmýzý.
Yaþamlarýmýzý
Yüreklerdi körleyen
Kararmýþ çöreklenenlerdi

Aðýz tadý kekre.
Sapanlý ellerdi
Taþlayan sevgimizi.
Kuþ deðil
Ciðerlerimizdi.
Düþtü avuçlarýna
Leþ kargalarýydý.
Çemberimizi daðlatan
Çýðýrtarak yediler.

Yürüdüler
Ve ardýna bakmadan
Yeni avlar buldular.
Takmamacasýna yüreklerine
Biz üzüldük can dostum
Ve biz unutulduk