Eski tahta bir bankta oturuyordu kadýn.

Arkalýðý kýrýk dökük, yorgun ve cilasý çoktan dökülmüþtü bankýn. Üzerinde aþýklarýn çizdiði iç içe geçmiþ kalplere, yorgun harfler kim bilir kaç yýldýr öylece tutunup kalmýþtý. Aþýnmýþ yýpranmýþ ayaklarýnýn yýllara inatla direndiði belliydi. “Bir gün dönecekler giden sevdalýlar mutlaka” der gibiydi. Hep böyle bitmez miydi ölümsüz sevdalar aþk masallarýnda.

Yorgun arkalýðý kýrýk döküktü ama ne gam…o da bekliyordu inançla, direniyordu yýllara inatla. Dönecekler ve her þeyden önce onu arayacaktý gözleri eski zaman sevdalýlarýnýn. Eski bir defter misali gösterecekti o da her þeyi. Yýpranmýþ bedenine çizdikleri harfleri, birbirine ucundan tutunmuþ yorgun kalpleri gösterecekti onlara. Ayrý düþmüþ sevdalýlar iki damla yaþ akýtacaklardý gövdesinin derinliklerine kimseye göstermeden. Dosta hasret bir el okþayacaktý üstündeki harfleri usulca, minik kalplerin ucundan tutacaktý mutlulukla. Ýþte bu, iþte bu diye mýrýldanacaktý sevgiliye hasret dudaklar, çýðlýðýný içine gömerek. Ýþte bu bizim kalplerimiz, bizim harflerimiz çizdiðimiz, diyeceklerdi mutlaka.

Gün kavuþuyordu bütün aðýrlýðýyla, kadýn eski tahta bankta oturuyordu halâ. Kollarý bankýn üzerinde, gözleri ihtiyar aðaçlarýn arasýnda salýnýrken, umutsuzca bekliyordu. Yorgun düþmüþtü kalbi, yitip gitmiþti hayalleri çoktan, terkedilmiþti, bir baþýnaydý besbelli hayatta. Þimdi göz pýnarlarý ucundan süzülen hatýralardý avuntusu. Çok yanmýþtý caný, kanamýþtý yüreði. Usulca okþuyordu minik kalpleri, dudaklarý kýpýrdarken.

Gözleri parkýn giriþinde, düþünceleri çýkmaz sokaklarda dolaþýrken, serseri kurþun gibiydi yolunu bulamayan.

Boþuna bekleyiþler, nafile geçen yýllar, piþmanlýklar, dönmeyiþler, dönemeyiþler. Bilmem ne pahasýna harcanan hayatlar. Zamansýz ayrýlýklar, vakitsiz gidiþler, yitik hayaller, sonu yok umutlar, her þey ne kadar da anlamsýzdý, aþktan baþka.

Adam gelmeyecekti oysa. Biliyor muydu kadýn? Bilmem ki…

Kim bilir nerede, nasýl, kiminleydi. Bekli de çoktan yenik düþmüþtü piþmanlýklarýna yüreði. Kim bilir… nerede… nasýl…kimin yanýnda.

Yorgun arkalýðý kýrýk dökük, tahta bankýn tam göðsüne kazýnmýþ, uç uca tutunan kalpleri usulca okþuyordu kadýn.

Gözleri parkýn giriþinde asýlý kalmýþtý.


Samile ÝLTER.ÝzmiR.13.02.2007

(yazýlarým,þiir ve hikayelerim adýma onaylattýrýlmýþ olup ismim belirtilmeden alýntý yapýlamaz)