Anadolu kadýnýdýr bunu yaþayan.
Gece gündüz demeden her gün çalýþan.
Bir an dinlenmeyip,her an uðraþan.
Nasýr tutmuþ eller periþan.

Eþin yokki durmaz bir an baþýnda.
Çoluk çocuk büyüdü yok verecek aþýnda.
Belkide gelecektir gelmez ayýn baþýnda.
Gurbet ele gitti gelmedi haller periþan.

Çocuklar baba arar göremez.
Derlerki baba bizi hiçmi özlemez.
Bu dünyanýn iþine akýl sýra ermez.
Bunca çileyle geçen ömür periþan.

Hersene gelir bir çocuk yapar.
Çekip gurbet ellere kaçar.
Çocuklar beþi on beþi aþar.
Yavruyu beþikte sallayan kollar periþan.

Birbirini çekemez ardýnda kuyu kazar.
Bir kaç doðruyla beraber yanlýþý yazar.
Ýnsanýn fýtratýna inat ahlaký bozar.
Bu küfür milleti taþiyan dünya periþan.

Anadolu da bir garip kadýný,
Yazmalý tarihe onun adýný.
Bunca çabaya raðmen hayatý,
Yazýpta bitiremeyen kalem periþan.

Havva bunu bilir bunu söyler baþtan.
Anadolu da hayat bir destan.
Karalar baðlýyor bir çoðu yastan.
Okuyupta üzülen dostlar periþan.